Begin oktober heb ik een rondleiding gevolgd over ‘Enka’ en daar zag ik een model van de twee schoorstenen. Met name die ‘grote’ is toch wel heel groot. Het is met 85 meter de hoogste ‘gemetselde schoorsteen’ van Nederland. Mijn zoon Koen woont in een van de huizen onder die schoorsteen en het leek me leuk om dat hele complexje eens te printen op mijn 3D-printer.
Via de gidsen van de rondleiding kwam ik in contact met de man die de modellen heeft gemaakt (en geprint) en van hem kreeg ik het bestandje waarmee ik de schoorsteen zelf zou moeten kunnen printen.
Een probleem/uitdaging was, dat ik de schoorsteen graag in schaal 1:200 wilde printen. Want ik heb in mijn boekenkast een heel ‘wijkje’ van huizen die ik zelf getekend heb en op die schaal geprint.
Maar 85 meter wordt (bij schaal 1:200) zo’n 42 centimeter en mijn printer kan maximaal 25 centimeter hoog. Het moest dus in twee delen.
Het lukte me niet erg om dat bestandje te splitsen, maar de maker ervan was zo vriendelijk dat voor me te doen en me nu dus twee bestandjes te geven (onderkant en bovenkant).
Of de duvel ermee speelt (en dat zal wel) kreeg mijn printer een probleem. ‘Om de zoveel tijd’ ontstaat er een hapering in de toevoer van het plastic. Vaak breekt dan het model (of valt om) en de rest van het plastic ‘dwarrelt’ dan zonder hechting naar beneden. Plaatje maakt het wel duidelijker. De print van de schoorsteen duurt een uur of 15, dus vaak ontdekte ik dan pas ‘s morgens dat het halverwege de rit mis was gegaan. Van alles geprobeerd (en vele mislukkingen), maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Het probleem met de printer is nog niet helemaal uit de wereld, maar het gaat soms vele uren prima. En voor de meeste modellen is dat goed genoeg. Maar helemaal lekker zit het me nog niet…
Het was dus een heel getob; maar met het resultaat ben ik best tevreden. Het hele ‘grote schoorsteenplein’ heb ik nu in schaal 1:200 in mijn boekenkast staan. Je ziet dan toch wel goed hoe gigantisch groot die schoorsteen is. Kijk maar eens als je de molen er naast zet…
