Zes weken geleden schreef ik een uitgebreid bericht over mijn poging om een ijsmeter te maken. Dat bericht eindigde in mineur, vanwege de bedroevende nauwkeurigheid van de gebruikte ‘sensors’. Ik heb nu een andere gekocht: de ‘DFRobot A02YYUW Waterproof Ultrasonic Sensor – UART‘.
Deze doet het een heel stuk beter. De afgelopen nacht heeft het (voltooide) apparaat 10 uur staan meten (elke 2 minuten een meting) en kwam met resultaten die binnen 1 millimeter van elkaar bleven liggen. De nauwkeurigheid van het apparaat is hoogstens 1 millimeter; dus meer mag je niet verwachten.
We moeten maar eens zien of de ijsvereniging hier voldoende aan heeft.
Nu de sensor (hopelijk) in orde is, heb ik de afgelopen week besteed aan de behuizing van het apparaat.
Uitgangspunt is dat de zaak volledig mobiel moet zijn. De meting (in de ijsbaan) moet gebeuren op een plek waar niet handig stroom beschikbaar is en er rijdt ook een sproeiwagentje rond.
Het idee is om, voorafgaand aan het sproeien, een ‘stok’ (vanwege zijn vorm en functie noemen we het ‘de galg’) in de rand van de baan te steken en daaraan de ijsmeter te hangen. De ijsmeter werkt op batterijen en geeft de gegevens via WiFi door aan de computer in het clubhuis.
De ijsmeter werkt dus op een (oplaadbare) batterij. Om stroom te besparen gaat de computer na elke meting ‘in diepe slaap’. Ik heb getest met metingen ‘om de twee minuten’ en de batterij ging dan 60 uur mee. Ook heb ik het ding in de diepvries gedaan en ook daar bleef het een paar dagen werken.
Een ander punt is de ‘waterdichtheid’. Ik heb bedacht om een ‘binnenwerk’ te maken waar alle elektronika inzit en daar een waterdichte kap overheen te schuiven. Aan de onderkant is de zaak dan nog wel open Daar moet de sensor ‘zicht’ hebben, maar het water komt van boven en opzij. Ik heb er wel vertrouwen in dat het binnenwerk voldoende beschermd wordt door de kap.
De ijsmeter is nog zo’n heel doosje (7x11x15 cm). Het heeft allemaal toch zijn ruimte nodig, en ik ben eerlijk gezegd niet heel goed in dingen heel klein maken.
Ik heb nog overwogen om alleen de sensor zelf (4x10x2 cm) aan de galg te bevestigen. Maar dan zit je weer met een (lange) draad. Die kan voor storingen zorgen en is lastig met opruimen en zo. En waar zet je het kastje met de computer dan veilig neer?
Zoals het ding nu is, schuif je het doosje op ‘de galg’, zet hem aan en klaar is kees. Na het sproeien moet alles weg (voor de veiligheid van de schaatsers). Je haalt het doosje van de galg en ruimt het op. Het kan zijn dat het hele zaakje is vastgevroren en dat ‘galg + meter’ naar het clubhuis moeten worden gebracht om daar te ontdooien. We zullen zien.
Al met al heb ik het idee (in ieder geval de hoop) dat deze ijsmeter voldoende robuust is en handig in het gebruik.
Hieronder een hele serie foto’s van het apparaat.
Er op klikken maakt ze groter en bij sommige foto’s staat ook wat verklarend commentaar.
Voordat de ijsmeter daadwerkelijk kan worden ingezet in Winterswijk kan worden ingezet, moet er in de clubhuis-computer aldaar nog een aanpassing worden gedaan.
Wordt vervolgd…
Leuk om je proces te volgen.
Vraag waar je vast over na hebt gedacht: levert zo’n lange stok en groot kastje niet extra risico op onnauwkeurigheid agv bewegingen door weer, wind en vogels? Zou dat niet toch pleiten voor alleen de sensor op de stok?
dank voor het meedenken.
Het is idd een bron van zorg (en aandacht)