De eerste weken van maart heb ik veel tijd besteed aan het maken van bloemen.
De meningen erover zijn verdeeld. Mijn zusjes vinden ze vaak meer op lolly’s lijken dan op bloemen.
Maar in een vaas (ook van glas in lood) vind ik het best grappig staan.
En sommige heb ik als cadeautje weggegeven; wat ook best op prijs werd gesteld.

Waar wat meer tijd in ging zitten dan ik had gedacht, was een ‘golf-tafereeltje’.
En toen het eindelijk af was zag ik tot mij schrik dat er een barst in zat.
Moet helemaal aan het eind zijn gebeurd. Ik zag het pas bij het schoonmaken.
Volgens velen zie je het bijna niet, en geeft het juist iets authentieks.
Maar ik baalde ervan. En heb na twee weken besloten de zaak te repareren.
Dat was ook nog best veel werk.

Al een paar weken zit ik wat te ‘kauwen’ op een plan om de bovenlichtjes in de hal te voorzien van glas-in-lood.
Ook hier heel verschillende reacties en adviezen.
Sommigen lijkt het prachtig; anderen zeggen dat zoiets alleen maar kan in een ‘jaren-dertig-huis’ en bij mij niet zou passen.
De geliefde ziet het ook niet erg zitten.
Toch maar eentje gemaakt. Het staat er los voor; dus kan zo worden weggehaald.
Ik vind het eigenlijk wel leuk…

De afgelopen twee maanden heb ik eigenlijk wat teveel geld uitgegeven aan dit hele gebeuren.
En was van plan daar maar eens mee te stoppen en een poosje verder gaan met wat ik had (dat was inmiddels ook best veel).
Toen kreeg ik een Facebook-bericht van een vage kennis die had gezien dat ik hiermee bezig was.
En zij had het jaren gedaan, nu geen tijd meer, en wilde ‘het hele zooitje’ aan mij overdoen voor 250 euro.
Ik had daar niet veel zin in. Maar toen ik zag wat een gigantische hoeveelheid glas (en lood) het betrof, kon ik het niet laten liggen… Een prachtige deal….
De auto zakte zowat door z’n veren toen ik alles ophaalde.
Maar nu ‘thuis’ de zaak nog vredig houden.
In de garage ruimte gemaakt (veel weggegooid) en een kast helemaal ingericht voor glas. Op een gegeven moment was die kast vol en de dozen nog niet leeg, maar het begint er nu toch wel op te lijken. Maar ik moet echt niets nieuws meer bijkopen. Eerst maar veel dingen maken en weggeven….

We gaan naar den Haag.
Daar is (in het kunstmuseum) een speciale Escher-tentoonstelling. Ze hebben daar altijd al veel (vooral) etsen van Escher; maar dit jaar hebben ze een aantal zalen speciaal ingericht. Dat is gedaan door het belgische kunstenaarsduo Gijs van Vaerenbergh.
Eigenlijk vind ik die ingerichte zalen leuker dan de Escher-tekeningen.

Daarna liepen we nog langs een galerie. Daar exposeerde de kunstenaar Titus Meeuws. Die had ik onlangs op TV gezien en zijn aquarellen vind ik wel mooi.

Op tijd naar huis. Ruim op tijd om te stemmen voor de Provinciale staten

Na de workshops in januari, toch maar iets (nou ja… ‘iets’… ) geïnvesteerd in gereedschap, materiaal en tijd.

Eerst gereageerd op een Marktplaats-advertentie van iemand die aan een ‘tiffany-lamp’ was begonnen, maar halverwege de moed had opgegeven. En terecht volgens mij. Het eerste deel van de lamp die hij aan het maken was ‘zag er niet uit’. Maar ik heb nu een glasslijpmachine, wat gereedschap en wat restjes glas.
Ook op marktplaats een bericht van een glazenier in Odijk, waar ik gratis wat scherven kon halen. Leuk om zo’n atelier te zien.
En een oud-collega had ook nog wat restjes glas en zo voor me.

Maar dan toch wat serieuzer. Boodschappen gedaan bij een glas-in-lood-winkel in Noord-Brabant en een werkplaatsje ingericht.

Mijn eerste serieuze actie is geïnspireerd door een quilt-wandkleed wat we een poosje geleden hadden gekregen als (ietwat verlaat) welkomst-cadeau voor ons nieuwe huis.
De resulterende ster is een paar dagen later cadeau gegeven aan de mevrouw die voor ons dat kleed had gemaakt. Ze vond het heel leuk.

Het volgende project was deze schaatser. Gemaakt als verjaardagscadeau voor mijn vriend Leendert, die een enthousiast schaatser is. De oplettende kijker ziet ‘een wak’. Een vreemd lijntje lood, wat er eigenlijk niet hoort. Bij het snijden van het gebogen lijntje brak daar steeds het glas. Moet ik dus nog wat beter leren.
Overigens: de schaatser heb ik niet zelf ontworpen. ‘Op Internet’ kwam ik dit plaatje tegen en heb dat een soort overgetrokken.

Toen de ‘tiffany-techniek’ wat opgepakt. Een paar tulpen gemaakt. Die ga ik als cadeautjes weggeven.

Het laatste project van Februari was het meest ambitieuze. Mijn schoondochter is binnenkort jarig en ‘zij heeft iets met schapen’.
Ook dit ontwerp is weer schaamteloos van Internet overgenomen. Maar de kleurkeuze deed ik wel zelf. En was afhankelijk van het glas wat ik had. Dat is trouwens wel een dingetje. Een plaatje van 20×30 kost maar zo een tientje (en kan nog veel duurder). Als je dan een oor voor een schaap nodig hebt, is het toch even slikken om zo’n plaatje aan te snijden. Dat is natuurlijk allemaal alleen in het begin. Na een tijdje heb je een bak met allerlei stukjes.
Het schaap is trouwens een combi van ‘tiffany’ en ‘glas-in-lood’.
Best wel een succes. De schoondochter vond het ook leuk.