We rijden vandaag naar het diepe zuiden; naar de punt van de hak.
Ik denk ‘omdat het moet’. ‘Dat je dan niet verder kunt’ of zo. Verder zie ik er niet veel reden voor.
In alle vroegte (8 uur) vertrekken we en komen al om 9 uur aan in het kustplaatsje Otranto. Dat is wel een leuk stadje. Ze slapen nog.
Er valt wel wat te vertellen over het stadje. Ze hebben een kerk. Het is zelfs een kathedraal. En de vloer van die kerk bestaat uit een bijzonder mozaïek.
Minstens zo eigenaardig is dat achter het altaar een hele wand met schedels en botten staat. Het zijn de resten van de martelaren van Otranto. In 1480 veroverden de Turken de stad en 813 mensen moesten hun christelijk geloof afzweren, of…
Zie achter het altaar hoe dat afgelopen is.
We rijden door tot we niet verder kunnen. Het is prachtig weer en Arianne belt om twee boten te bestellen, om een boottocht over zee te maken. Daarmee redt ze (wat mij betreft) de dag.
Het is nog een aardig serieus tochtje en de boten varen tot vlak aan de rotsen. We vertrekken om 12:30 en zijn bijna precies een uur weg.
Na dit avontuur lunchen we gezamenlijk en om een uur of 3 vertrekken we.
Na een tussenstop (die niet veel oplevert) aan het kustplaatsje Gallipoli, rijden we naar het hotel.
Het zit erop. Vanavond ‘Bonte Avond’…
