Vandaag ‘doen we’ de laatste dingen die we graag nog willen zien.

We beginnen de ochtend met een bezoek aan de kerk op de Hauptmarkt.
Die kerk is helemaal ingebouwd tussen de huizen en via een klein poortje kom je via een gangetje bij de hoofdingang van de kerk.
Ik vind hem mooi/rustig van binnen…

Daarna naar de Porta Nigra . Daar kun je naar binnen en dat is leuker dan gedacht. Ook een fraai uitzicht op de stad.

We maken een kort hernieuwd bezoekje aan de Lieve Vrouwen Kerk (tegen de Dom aan).
Gisteravond ergens gelezen dat de pilaren van die kerk zo zijn beschilderd, dat er maar één plek is vanwaar je al die schilderingen kunt zien.
Dat moeten we natuurlijk even controleren. En nog een keer naar die mooie ramen gekeken.

Verder naar de Basilica van Constantijn. Dat is een heel groot gebouw. Het is tegenwoordig een kerk en van binnen helemaal leeg. Apart…

Het begint weer te regenen. In het hotel nemen we koffie en wachten tot het weer (een beetje droog wordt). We gaan naar het stadsmuseum Simeonstift (naast de Porta Nigra). Maar eerst gaat Phia even shoppen en ik ga naar het speelgoedmuseum (op de Hauptmarkt). Daar is niets aan en ik verdrink mijn verdriet op de proeverij op de markt. Op mijn vraag welke wijn ze adviseren met dit weer, komt men met ‘glühwhein’. Maar ik neem toch maar een lokale Riesling.

Ik ontmoet Phia weer bij het museum en daar kijken we even rond. Klein beetje leuk…
Net naast het het museum staat een standbeeld van Karl Marx. Die is hier geboren. Het beeld is geschonken door China. Dat was indertijd (2017) nog een gedoetje…

Laatste (kleine) puntjes op onze bucketlist zijn nog de Thermen am Viehmarkt en het geboortehuis van Karl Marx.
Met beide zijn we gauw klaar. En het begint weer te regenen. Gelukkig zijn we (natuurlijk) vlak bij het hotel.

‘s Avonds wilden we weer gaan eten bij de Brasserie, naar die is vol. We eten daarom bij de Griek op het pleintje voor ons hotel. Best aardig.

We hebben ‘alles af’ en gaan morgen (zaterdag) gewoon in één keer naar huis. Daar valt verder weinig over te melden

We gaan (op aanraden van onze vrienden) een dagje naar Saarburg; een half uurtje rijden vanaf Trier.

Inderdaad een leuk stadje met mooi zicht op een waterval die dwars door het oude centrum loopt en daar drie molenraderen aandrijft.

Er zijn drie musea in Saarburg. De eerste (het A-museum) heeft als (vind ik) mooiste stuk een ‘Linotype’. Een poosje geleden vertelde een golfmaat van me (die in zijn jonge jaren nog met zo’n machine had gewerkt) er iets over en ik vond dat toen al indrukwekkend. Maar nu ik er eentje in het echt heb gezien vind ik het helemaal fascinerend. Kijk dit filmpje maar eens (of zoek op Youtube; er is van alles…).

Na het museum lopen we een stukje door de stad naar het dalstation van de stoeltjeslift. Die brengt ons een eind omhoog en we lopen dan over ‘de panoramaweg’ weer naar beneden; deels door de wijngaarden.

Na de wandeling gaan we eerst naar het molenmuseum (daar is niets aan) en dan naar de klokkengieterij.
Dat is erg indrukwekkend en intgeressant. Probleem is echter dat ze een heel mooie film draaien die alles heel goed uitlegt. Alleen: die film duurt minstens anderhalf uur. We krijgen het niet af en kijken daarom eigenlijk iets te weinig naar de tentoongestelde spullen. Thuis nog maar eens beter op youtube kijken…

Als de klokkengieterij dicht gaat, rijden wij terug naar Trier.
Daar aangekomen regent het weer flink (overdag hebben we prachtig weer gehad). Het is dus geen weer voor gezellig buiten eten op een terrasje. We nemen een ‘fish and chips’ en gaan weer naar het hotel.

Vandaag doen we vooral het zuidelijke deel van de stad.
We lopen eerst naar de Römerbrücke. Het is is één van de oudste Romeinse bruggen ten noorden van de Alpen. Vandaag is het nog één van de belangrijkste bruggen over de Moezel waarover het verkeer Trier in rijdt.
We verbazen ons over een soort klok die een tijd (?) aanwijst tusen 0 en 10 uur.
Pas thuis kom ik erachter dat het een ‘PegelUhr’ is: een instrument wat de waterhoogte aangeeft.

Na de Brug kijken we uitgebreid naar de resten van de Barbarathermen: een complex met badhuizen.
Het moet echt gigantisch groot zijn geweest…

We lopen verder omhoog naar de Keizerlijke Thermen . Dit is iets beter bewaard gebleven. Waarschijnlijk is het nooit echt als badcomplex in gebruik genomen, maar alleen als een soort kazerne.

Na de Kaiserthermen lopen we naar het (ernaast gelegen) Rheinisches Landesmuseum Trier .
Om half drie begint daar een ‘multimedia-show’. We zijn er al eerder en nemen (na de helft van het museum bekeken te hebben) een kleine lunch. Het multi-media gebeuren is een afknapper. Gelukkig duurt het maar drie kwartier.

Hoewel het vragen is om moeilijkheden (er dreigt regen), gaan we toch even naar het amfitheater. Dat is maar een kwartier lopen vanaf het museum. Niet heel bijzonder, maar wel leuk om even gezien te hebben. Maar inderdaad moeten we door de stromende regen terug.

In het hotel wachten we tot het een beetje droger is en eten genoeglijk in een Italiaans restaurant, vlak bij de Hauptmarkt

We waren al lang van plan om weer eens een paar dagen weg te gaan, maar ‘het kwam er steeds niet van’.
Vrienden van ons kwamen terug van vakantie in ‘de Eifel’ en zeiden dat dat zo leuk was. Vooral Trier… Knoop doorgehakt en voor de week erna 4 nachten geboekt in een hotel in het centrum van Trier.

Dinsdagmorgen (29 augustus) einde ochtend op ons gemakje vertrokken en om 3 uur waren we in het hotel. werkelijk op een prima plek.
Er is nog net tijd genoeg om de Dom te bekijken en de LiebFrauKirche ernaast.

‘s Avonds eten we in ‘de Brasserie’ een klassieke Trierse maaltijd, vergezeld van een glaasje Riesling.
Na het eten meteen terug naar het hotel. Het is een beetje regenachtig…

Morgen beginnen we serieus aan onze verkenning van Trier.

De golfvereniging ‘de Oranje Leeuw’ heeft deze zomer veel activiteiten!
Met 26 man gaan we naar Midden-Limburg.
Vrijdag spelen we op ‘de Herkenbosche’ bij Roermond en zaterdag (na een overnachting in een hotel daar in de buurt) golfen we op ‘Crossmoor’ bij Weert.

Vooral ‘de Herkenbosche’ vond ik een prachtige (bos-) baan. ‘s Ochtends was het nog wat bewolkt maar al gauw kwam de zon door.
De baan op vrijdag was heel anders. Zoiets heet geloof ik een ‘parkbaan’. Ook leuk. Wel jammer dat we veel meer regen hadden dan we verwacht hadden.

Maar het was een mooi weekend en ik heb aardig goed gespeeld. Zaterdag was ik ‘dagwinnaar’ en over het hele weekend als tweede geëindigd, met maar 1 puntje achter de uiteindelijke winnaar.

Eigenlijk is het te mooi weer voor ‘glas-in-lood’ activiteiten.
Maar toch een paar dingen gedaan.
Eerst maar eens een ‘spinner’.
Daar zijn ook heel veel variaties op mogelijk. Ik denk dat ik er nog maar een paar ga maken. In de herfst.

‘op Internet’ kwam ik een 5-puntige ster tegen.
Op die site kon je ook een ‘mal’ kopen om de punten netjes aan elkaar te solderen.
Dat moet ik toch zelf kunnen…. Het was nog verbazend lastig tekenen in Sketchup, maar wel gelukt (en geprint op de 3D-printer).
Toen hij af was, kwam de vraag: “kun je er niet nog een maken en die tegen elkaar aan zetten?”
Gedaan. En kerstboomlampjes er in geprutst.
Helemaal klaar voor de kerst…

Na een half jaar twijfelen, toch maar besloten een nieuwe computer te kopen. Het ‘oude beestje’ staat 7 dagen per week, 24 uur per dag, aan en gebruik ik ontzettend veel. Hij doet het nog best; maar soms gaan mijn wensen zijn krachten een tikje te boven. En een goede opfris is ook wel eens fijn.
Dus: eentje besteld. Ze gaan hem in elkaar zetten!
Vrijdag de 21e was ik in de garage bezig toen mij door de geliefde werd gemeld: “we hebben geen Internet”. Kan gebeuren, denk je dan. Hikje bij KPN of zo. Gaat wel weer over.
Even later telefoon van de computerboer uit Wageningen: “Uw computer is bijna klaar. Komt u hem halen?”

Terug uit Wageningen: nog steeds geen Internet. Nieuwe computer nog maar even niet uitgepakt en kijken wat er aan de hand is. Lang verhaal kort maken: router kapot! Dat wil je niet. Het was ook al vrijdagaviond laat voor ik wou toegeven dat het echt zo was. Rommelen met een oude router om weer wat ‘Internet’ te krijgen. Zaterdag veel tijd besteed aan selecteren van een nieuwe. Die kon ik zondag ophalen in Arnhem bij Coolblue (mooie winkel trouwens).
De hele zondag verder bezig geweest met het netwerk weer op orde brengen.
En: de nieuwe computer stond nog steeds ingepakt in een hoekje. Achteraf nog mooi dat de router niet een dagje later kapot is gegaan. Want dan had ik die netwerkstoring vast aan de nieuwe computer geweten…

Maandagavond (na het golfen) de nieuwe computer maar eens uitgepakt en aangesloten.
Van dinsdag tot en met zondag bezig geweest met alles overzetten en opnieuw installeren.
‘Vroeguh’ vond ik dat leuk werk en deed ik zo’n 5 keer per maand wel een (her-) installatie (thuis, voor vrienden, of op mijn werk). Tegenwoordig hoogstens 1 keer per 5 jaar. En dat scheelt in de routine…
Nu maar hopen dat de nieuwe vriend een mooi poosje meegaat. Flight Simulator doet het in ieder geval een stuk mooier dan op de oude!

Elk jaar gaat de golfvereniging van ‘de Oranje Leeuw’ een paar dagen op stap ‘naar het buitenland’.
Daar zijn de banen toch gauw wat meer spectaculair dan bij ons. En het is ook gezellig.
Dit jaar gaan we naar België; net onder Brussel.

We logeren in een hotel in Louvain-la-Neuve. Dat is een heel moderne universiteitsstad.
Het hele centrum (waar ook ons hotel staat) is een voetgangersgebied. Eronder ligt een gigantische parkeergarage van meerdere verdiepingen.
Van het stadje zullen we niet veel zien. De hele dag druk met golfen en de avondmaaltijd neemt wel een uur of drie in beslag.
We spelen (donderdag, vrijdag en zaterdag) op 3 golfbanen; allemaal vlak bij het hotel.

Woensdag is de reisdag.
Een oud-collega rijdt met me mee. Hij woont in Purmerend en is ‘s morgens al om 9 uur in Ede. Daar rijden we om half tien weg.
Om er niet ‘alleen maar een reisdag’ van te maken, stoppen we halverwege in Veldhoven en spelen daar een rondje golf op Burggolf Gendersteyn. We houden het bij 9 holes. Deels omdat het ons anders te laat wordt; maar toch ook wel omdat we nog drie dagen golf voor de boeg hebben.

We zijn wat eerder in Louvain-la-Neuve dan verwacht.
Ik had gezien dat vlak bij het hotel een museum is, wat gewijd is aan het werk van Hergé: de schepper van Kuifje.
Dat wil ik wel zien. Eigenlijk had ik dat gepland voor donderdagmorgen (vóór het golfen), maar om het nu al te doen is veel handiger.
We parkeren de auto om 15:30 onder de ‘grand place’. Theo heeft geen zin in dat museum en gaat naar het hotel, maar ik ga eerst naar het museum (dat gaat om 17:30 dicht).
Dat museum is groter dan ik had gedacht en best leuk. Maar om een uur of vijf heb ik het wel ‘af’ en ga ook (via mijn auto in de garage) naar het hotel.
Na inchecken en installeren probeer ik mijn reisgenoten te vinden. Dat is even zoeken, want er zijn veel bars rond de Grand Place.

Om 18:30 is er een welkomstdrankje en de ‘formele’ start van het evenement.
Ik deel daar ook mijn cadeautjes uit. Dat wordt erg op prijs gesteld. Fijn.
Een mooi diner met veel bijpraten en om een uur of 10 maken we nog een wandeling rond het meer bij het hotel. Op het grasveld liggen heel veel jonge mensen te genieten van de mooie avond. Dat zullen wel studenten zijn…
Een bron van zorg is wel dat de weersverwachtingen voor morgen ronduit slecht zijn.

Donderdag: de eerste golfdag.
De weersverwachtingen krijgen gelijk. Het wordt ‘dramatisch’.
De golfbaan is 7 minuten rijden vanaf het hotel en de eerste flight zal om 13:00 afslaan.
Theo en ik zijn om 12 uur op de plek des onheils en het komt ‘met bakken’ naar beneden.
Wij starten om 13:30 en lopen ruim vijf uur door de zeikende regen. Het schiet nog niet op ook…
We zijn om 18:15 binnen en moeten nog haasten (terug naar het hotel; douchen) om op tijd te zijn voor het diner.
Regenbroeken en andere ellende niet in de auto laten liggen maar op de hotelkamer uitgehangen.
Over mijn golfprestaties zullen we het maar niet hebben.
Weer een mooi diner en tegen middernacht ‘bedje in’.

Vrijdag: de tweede golfdag.
De tegenstelling met gisteren kon niet groter zijn: fantastisch weer.
En de golfbaan die vandaag op het programma staat is ook verreweg de mooiste van de drie.
Het is 20 minuten rijden vanaf het hotel en de eerste flight slaat om 12 uur af.
De baan ligt eigenlijk middenin een villawijk. Of: de baan was er eerst en er zijn op allerlei vrije plekjes huizen gebouwd.
In ieder geval heb je het idee dat je soms bij (heel rijke) mensen in de achtertuin staat te spelen, waarbij die tuin soepel overgaat in de golfbaan.
Het is heel erg heuvelachtig met soms spectaculaire holes. Zo is er een PAR-3 van 113 meter, waarbij de green 40 meter onder je ligt. Dat zijn wij in Nederland niet zo gewend…

Zaterdag: de laatste golfdag.
Weer prachtig weer. En een mooie baan. Weliswaar (lang) niet zo mooi als die van gisteren, maar wel weer mooier dan de eerste (hoewel die door de regen natuurlijk weinig kans heeft gehad).
We beginnen al om 10 uur; dus de wekker staat op 7 uur (brrr). Inpakken, uitchecken en in 20 minuten naar de baan rijden.
De laatste flight is iets voor 4 uur binnen en dan is het wachten op de officiële prijsuitreiking van dit weekend.
Na ‘de groepsfoto’ nemen we afscheid van elkaar en beloven er volgend jaar weer bij te zijn

Iets na 5 uur rijden Theo en ik naar huis en arriveren daar probleemloos om half 8. Hapje eten en iets voor 21:00 vertrekt Theo weer naar ‘het Westen’.

Volgende week ga ik met de Oranje Leeuw Golfvereniging een paar dagen naar België: de jaarlijkse ‘buitenlandreis’.
We zijn weer met een man of 20 en inmiddels ken ik die allemaal aardig goed.

Een paar dagen geleden kreeg ik, zomaar uit mezelf, een idee om van glas in lood een kleine ‘green’ te maken.
Het (hopelijk) originele element daarin is, dat er uit het glas een vlaggenmast omhoog steekt.
Helemaal zelf bedacht.

Na wat twijfel (niet iedereen ‘om me heen’ lijkt het slim) bedacht om 25 van die dingen te maken en die dan volgende week als cadeautje uit te delen.
Dat is natuurlijk een stukje seriewerk; maar al met al is het een klein half uurtje werk per ‘green’.
En je bent ook wat geld kwijt aan materiaal.

Maar: het was, al zeg ik het zelf, een groot succes.
De golfvrienden waren er blij mee.

De foto’s hieronder laten het productieproces zien.

Voor mijn 70e verjaardag had ik van de kinderen een vliegles cadeau gekregen.
Vanaf Teuge een uur vliegen in een Cessna.
Woensdag 14 juni was het zover. De avonden ervoor nog wat geoefend met Microsoft Flightsimulator en nieuwsgierig hoe het in het echt zou zijn.

Naar Teuge.
Het begon met twee teleurstellingen. Er is een maximum gewicht (225 kilo voor 3 man) en daarom konden niet beide zoons (als passagier) mee.
En: we konden niet naar Ede vliegen. Vanwege militaire oefeningen kon er alleen een rondje Deventer-Arnhem-Apeldoorn worden gedaan.

Na wat (heel) korte uitleg van het vliegtuig ingestapt (nou ja… erin gekropen) en omhoog.
Prachtig weer en dus mooi zicht.
Maar al gauw merken we dat de warmte zorgt voor allerlei thermiek en vreemde luchtzakken. Het is een hobbelige toestand.

Eenmaal op hoogte mag ik zelf vliegen. En dat gaat best redelijk. Volgens de piloot komt dat toch door dat flightsimulator…. Het zal…

Na een half uur zelf vliegen vind ik het wel best en ga naar buiten kijken en foto’s maken. En zorgen dat ik niet te erg luchtziek wordt. Achter me hoor ik Koen ook af en toe kreunen.
En gisteravond was ik (met Flightsimulator) bij het landen neergestort, dus wil dat toch ook maar aan de piloot overlaten.

Als een ouwe krant komt het vliegtuig naar beneden en Koen en ik zijn blij dat we weer op de grond staan. Duurde wel een uurtje voor we weer een beetje bij de les waren.

Het was een mooi avontuur (en een heel leuk cadeau); maar het gaat niet meteen mijn hobby worden.

Hieronder een filmpje.