Van maandag 31 maart tot vrijdag 4 april een paar dagen naar Zeeland.
Naar Hof Domburg. Daar waren we 30 jaar geleden ook.
We hadden fantastisch weer. Het leek wel zomer!

Vanwege een onverwacht ziekenhuisbezoek, vertrokken we veel later naar Zeeland dan verwacht. In plaats van ‘rond de lunch’ kwamen we pas tegen half 5 bij ons huisje aan.
De huisjes zagen er nog precies zo uit als in 1995 en worden wel wat oud. Maar het is een mooie plek.

Die avond prima gegeten in een visrestaurant in Domburg. Die plek was al gereserveerd voor 6 uur; dus we moesten nog opschieten ook.
Ik bestelde een Dorade, en die werd op een nogal spectaculaire manier geserveerd.
Hij was heerlijk.

Dinsdag zouden we gaan wandelen, maar: verkouden. En niet zo’n beetje ook.
Daarom een ritje met de auto. Over de Oosterscheldekering naar Schouwen Duiveland en naar Zierikzee.
In Zierikzee de eerste garanalenkroketten van de vakantie geproefd. Fantastisch!. Heel anders van smaak dan de van Dobben kroketten die je hier meestal krijgt. Een heel ‘oranje’ vulling met een sterke smaak.
Stadswandeling (+ museumpje) gemaakt door Zierikzee; over de Zeelandbrug en weer op Domburg aan.
Op de terugweg een ‘oppiep-maaltijd’ bij ALbert Hein gehaald. Zonde om met die verkoudheid luxe te gaan eten.

Woensdag een mooie wandeling gemaakt.
De wandeling heet ‘de Manteling’ en dat is het bos achter de duinenrij. Een beetje een raar bos. Ik heb het idee dat de bomen niet hoog kunnnen worden omdat ze dan te veel te lijden hebben van de (zoute) zeewind die over de duinen komt.
Over het strand teruggelopen en bij een strandtent gelunched. Garnalenkroketten. Weer te gek. Maar toch weer anders dan smaak dan gisteren in Zierkzee. Volgens de uitbater van de strandtent verkoopt de Sligro wel 50 soorten garnalenkroketten. Dat lijkt me wel heel veel, maar er is in ieder geval veel variatie. Maar ja… dat zie je bij bitterballen ook.

‘s Avonds weer naar Domburg om een restaurant te zoeken. We beginnen bij een pizzeria, maar vertrekken daar weer voordat we wat besteld hebben.
Een visrestaurant biedt meer. Als voorgerecht neem ik 3 oesters, maar ik laat er nog 3 komen.
Het hoofdgerecht is een spaghetti met schelpen, maar daar ben ik minder enthousiast over. De ‘vadouvan’ (Franse kerrie) vind ik niet zon succes. Maar al met al scoret het restaurant een heel mooie voldoende.

Donderdag was Middelburg aan de beurt. We maken een stadsrondwandeling (inclusief museum) en beklimmen de lange Jan.
Op de markt lunchen we met… je raadt het wel. Weer prima.
Geen zin om die avond weer uit eten te gaan, halen we wat simpels bij AH.

‘s avonds maken we nog een kleine strandwandeling.
Een mooie zonsondergang; maar die was net voorbij.
Spijt dat we die avond niet in de strandtent zijn gaan eten en naar die zonsondergang gekeken. Dat deden best veel mensen.
Iets voor de volgende keer!

Vrijdagmorgen moeten we voor 10 uur het huisje uit en we zijn rond half 1 weer thuis.
Het was een prima week!

In december 2024 heb ik mijn nestkastje voorzien van een bewegingsmelder. Zie post.

Dat was mooi/leuk natuurlijk, maar in het vroege voorjaar van 2025 kreeg ik wel allemaal bewegingsmeldingen, maar kon er niet goed achter komen waar die vandaan kwamen.
De camera in de kast liet geen bezoekers zien.
Vals alarm dan steeds? Dat kon, want de (door mij geschreven) programmatuur was niet zo best.
Tot ik stomtoevallig zag dat er een paar mezen rond het vlieggat aan het scharrelen waren. Wel naar binnen keken, maar niet naar binnen gingen (dus de camera zag ze niet).

Piekeren.
Diep geïnvesteerd (11 euro) in een ESP32-CAM. Dat is een combinatie van een ESP32-computer (zoals ook in de vogeldetector zit) en een camera.
Het idee was/is dat als de computer in de nestkast een beweging ziet, hij de computer in de ESP32-CAM opdracht geeft om een foto te maken. En die foto ergens neerzet waar ik hem kan zien.
Het was een oneindig gepruts.
Lastig programmeren (veel fouten) en het was ook allemaal veel te langzaam.
Uiteindelijk bleken de ESP32 in de nestkast en de ESP32 in de camera niet lekker met elkaar te praten.
Computer in de nestkast vervangen; alle programmatuur op de schop genomen, en het lijkt nu allemaal ‘redelijk’ te werken.
‘Redelijk’, want ik heb nog steeds wel wat valse alarms en soms zijn de vogels te snel en zijn al weer weg (of naar binnen) voordat de foto gemaakt is. Ook valt zeker niet uit te sluiten dat er nog wat foutjes in mijn programma zitten.
Verder is het nog een bron van piekeren, hoeveel foto’s ik nou eigenlijk wil bewaren.
Voorlopig heb ik een ‘kringetje’ van 9 foto’s. Na 9 foto’s begin ik weer bij 1.
Hieronder zie je een aantal resultaten.
Een grote bron van zorg is wel dat ik wel camerabeelden heb, maar nog geen bewoning. Dagelijks wel kijkers, maar nog geen nestbouw. Misschien vinden de vogels wel dat ze te weinig privacy hebben.
We wachten het maar af…

Voor de technisch geïnteresseerden hier nog wat verdere uitleg.
De ESP32CAM maakt voortdurend op hoge snelheid foto’s, maar doet daar verder niets mee.
Als de ESP32 in de nestkast beweging ziet, geeft hij een seintje aan de camera en die stuurt dan de laatst gemaakte foto naar een webserver.
Dat ‘seintje’ gaat met ESP-now, een communicatieprotocol wat in principe heel snel zou moeten werken.
Zie het principeschema hieronder.

Een laatste toevoeging is nog dat de foto’s ook nog op de openbare webserver worden geplaatst.
Iedereen kan ze dan ook zien ‘op smitvision‘.

Alweer een poos geleden had ik mijn ijsmeter overgedragen aan de ijsvereniging in Winterswijk.
Het schoot deze ‘winter’ niet erg op met vriezen en er waren ook nog een aantal organisatorische en techische hobbels te nemen, maar deze week is mijn ‘ijsmeter’ in gebruik genomen.
Gisteravond ben ik eens gaan kijken wat zich daar zo afspeelt tijdens dat sproeien (wat de hele nacht doorgaat).
Het is een heel bedrijf!
Ik was diep onder de indruk om te zien hoe een paar ploegen vrijwilligers alles uit de kast halen om te zorgen dat er de volgende dag een paar uurtjes geschaatst kan worden. En er komt heel veel techniek bij kijken.

Het meest belangrijke is dat er een karretje rondrijdt wat een nevel van water op de baan sproeit.
Over één rondje doet dat karretje ongeveer 5 minuten en het ijs wordt dan ongeveer een halve millimeter dikker.
Voor meer info over het systeem kun je kijken op de website van de ijsvereniging.

Mijn ijsmeter hangt (ongeveer 60 centimeter) boven het ijs. Nu nog met een wat provisorische constructie, maar uiteindelijk moet hij ongeveer midden boven de baan komen te hangen. Na het sproeien moet de zaak dan natuurlijk weer verwijderd worden, want er moet geschaatst worden.

De ijsmeter geeft elke 2 minuten een meting door. Dat gaat ‘via WiFi’ naar het clubhuis. Daar is dus de ijsgroei te volgen.

De ijsmeter doet het trouwens goed. Of het heel nuttig is voor de ijsbaan weet ik eigenlijk niet, maar het is wel leuk.
Blij dat ik er geweest ben.

Hieronder een paar foto’s. Zoals gebruikelijk kun je er op klikken en dan zie je ze groter (met soms wat tekst).

(alleen de foto’s die publiek toegankelijk zijn)
als je op de thumbnail klikt, zie je hem wat groter.
Je kunt dan doorbladeren; zelfs met een slideshow.
Op de foto zie je ook steeds een link naar de Flickr-pagina. Daar heb je nog meer mogelijkheden

Achterin de tuin heb ik een vogel-nestkastje (voor koolmezen).
Momenteel is daar een ‘slaper’. Tegen dat het donker wordt komt hij (of zij) binnen en vroeg in de morgen vertrekt hij/zij weer.
Ik zou graag wat meer inzicht hebben in dat gedrag. Hoe laat komt ze nou eigenlijk?
En in de zomer (*als* er een nestje komt) is het een af- en aanvliegen met rupsen. Ik zou best willen weten hoe vaak.

In de nestkast zit een camera; en die detecteert beweging. Als er iets in de kast gebeurt wordt er een foto en een kort filmpje gemaakt. Die kan ik bekijken.
Maar ik heb verder geen ‘koppeling’ met die camera.

Ik heb nu een bewegingsdetector gemonteerd; vlak boven het vlieggat. Zie hiernaast (klik voor groter).
Eerst had ik een heel mooie platte. Gebaseerd op ‘microgolven’ (?). Maar die bleek veel en veel te gevoelig. Ziet beweging aan de andere kant van een muur!
Toch maar overgestapt op een gewone ‘PIR’. Zie plaatje. Die is wel wat dikker/groter en ik hoop maar dat de vogels dat accepteren. Tot nu toe gaat dat goed; de slaper blijft gewoon komen.
Ook de PIR had nog wat te veel valse alarms; dus ik heb er (met behulp van de 3D-printer) een afschermend kapje omheen gezet. Dat helpt. Maar zie verder.

De PIR is verbonden met een ESP32-computertje (in het tuinhuisje) en rapporteert bewegingen via MQTT aan mijn HomeAssistant (daarmee kan ik allerlei dingen in en rond mijn huis zien en besturen).

Ik vond het wat zonde om die ESP32-computer alleen maar te gebruiken voor de paar bewegingen per dag.
Bovendien wilde ik weten of thuiskomst/vertrek van de winterslaper afhankelijk is van de hoeveelheid licht.
Daarom heb ik (onder de nestkast) een doosje gemaakt met sensoren voor lichtintensiteit, temperatuur en relatieve luchtvochtigheid.
De ESP32 rapporteert die waardes (ongeveer) elke 10 minuten en ook als er beweging is.
Verdere verwerking van de gegevens gebeurt in automatiseringen in HomeAssistant.

Valse alarmen

Op het scherm van HomeAssistant (zie verder bij de foto’s) zie je een lijstje van momenten dat er beweging is geconstateerd. Hiernaast het betreffende deelscherm (klik voor groter).
Er zitten veel fouten tussen. Een belangrijk deel wordt veroorzaakt doordat de slaper ‘s morgens vroeg niet meteen zin heeft om weg te gaan. Hij steekt zijn kop naar buiten (-> alarm), maar wellicht vindt hij/zij het nog wat te koud of te donker. Zie hieronder een filmpje van het ‘opstaan-proces’.

Zo door de dag heen is er af en toe ook een vals alarm.
Ik dacht eerst aan fouten in mijn hard- of software (echt heel betrouwbaar is een en ander helaas niet), maar van de week zag ik stomtoevallig een paartje koolmezen dat in mijn tuin op verkenning was. Ik heb twee nestkastjes hangen (eentje eigenlijk voor pimpelmezen en zonder camera) en het paartje bekeek ze allebei. Ze zaten op de rand van het vlieggat (-> alarm), maar gingen niet naar binnen. Want ik heb ze niet op de camera van de nestkast gezien.
Geen idee trouwens of dat verkennende paartje iets te maken heeft met mijn nachtslaper. Het lijkt mij onwaarschijnlijk; maar ja… je weet het niet.

Het lijkt dus allemaal redelijk te werken.
Ik hoop dat ik dit jaar weer eens nestje in de kast krijg en dan dus veel vliegbewegingen bij het voeren.
Tot die tijd maar proberen het gedrag van de nachtslaper te snappen.
Hoe laat komt/vertrekt hij bijvoorbeeld? Heeft dat te maken met de hoeveelheid daglicht? Heel veel verband zie ik in de gauwigheid niet. Naarmate het langer licht wordt, zal hij best wel later thuis komen, maar ik vermoed dat de koolmees niet digitaal ondersteund is.

Hieronder zie je een ‘gallery’ van foto’s. Je kunt er doorheen bladeren en als je er op klikt worden ze groter.

Zoeken (o.a. bij glas-in-lood op Pinterest) naar ‘iets leuks voor de Kerst’.
Ik vond de kerk, maar ook deze ‘moravische ster‘.
Eigenlijk best leuk om als ‘eindejaarscadeautje’ te geven. Ze zijn te groot om (als kerstkaart) te versturen, dus alleen familie en vrienden ‘in de buurt’ heb ik ermee verblijd.
Maar al met al waren dat er toch ruim 30.
En voor één ster moet je toch een kleine twee uur rekenen, dus het was nog een hele klus.

Het is dus een ‘moravische kerst-ster‘.
Ze zijn ook wel bekend als ‘Hernhutter ster’ en dan vaak van papier gemaakt.
Een ‘echte’ moravische ster moet geloof ik minstens 25 punten hebben.
Deze heeft er maar 12, maar ze zijn wel stevig!

Het is nog best een klusje:

– glas zoeken en snijden. 12 punten per ster.
– punten slijpen (om te voorkomen dat er bloed vloeit bij het verdere proces) en dan afwassen
– koperfolie om de randen heen plakken
– de randen ‘vertinnen’ met soldeer (en daarna weer wassen in soda en afwasmiddel)
– de ster in elkaar zetten

Al met al ruim anderhalf uur werk per ster. Als je er een hoop tegelijk maakt (bijvoorbeeld 60 punten voor 5 sterren), dan gaat het wat vlugger, maar is wel saai.
Hieronder zie je wat foto’s en filmpjes die laten zien hoe ik de ster heb gemaakt.

Op zoek naar ‘inspiratie voor de kerst’, kwam ik op Internet een leuk kerkje in glas-in-lood tegen.
Dat ga ik ook maken! Ik had nog een stukje ‘patroon-glas’ liggen wat volgens mij wel mooi is voor de muren.
Het ‘ontwerp’ mag verder geen naam hebben. Bijna los uit de pols (zie foto’s).

Alleen de toren viel me tegen. En hij werd ook wat scheef. Een beetje een ‘corona-toren’… Je moet anderhalve meter afstand houden. Dan zie je het niet zo erg.
Bij het dichtmaken van het dak zag ik dat ik de toren ‘aan de verkeerde kant’ van de kerk had gezet. Wat ik als voorkant had gedacht, heeft een mooiere deur en gevelversiering dan de achterkant.
De zaak toch maar los gehaald en ook de toren ietsje gefatsoeneerd.

In de doos met kerstverlichting vond ik nog een mooi setje. Om de lampjes een beetje netjes in de kerk te verdelen, van ijzerdraad een rekje geknutseld en dat in de kerk gesoldeerd. Best goed gelukt; alleen zijn het misschien toch wel iets teveel lampjes…
De batterijvoeding vervangen door een USB-voeding, want hij zal (tijdens de kerst) wel veel aanstaan.

Ik krijg (bijvoorbeeld uit de glas-in-lood groep op Facebook) veel positieve reacties, en ben er ook best trots op.
Blijf wel op anderhalve meter afstand! Ik ben nu eenmaal niet zo’n echt nette werker…

In het Openluchtmuseum van Arnhem herdenkt men momenteel dat daar 80 jaar geleden een groot aantal vluchtelingen zijn opgevangen.
In een wandeling (in het donker) loop je door het museum en op 22 gebouwen wordt steeds een stukje van ‘het verhaal’ vertelt middels een filmpje wat op dat gebouw wordt geprojecteerd.
Onderweg is ook de rest van het museum heel mooi verlicht.
Het verhaal is ‘een beetje dun’, maar het was allemaal wel heel mooi om te zien. En we hadden er mooi weer bij.

Ik ben er samen met mijn zoons geweest en daarna hebben we in een café in Ede de zaak nog even geëvalueerd. Dat was ook heel leuk.

De foto’s hieronder worden groter als je er op klikt.

Wij wonen nu bijna 6 jaar in ons nieuwe huis.
In januari 2019 had ik veel last van statische elctriciteit. Te droog!
Andere pantoffels gekocht en iets ingewikkelds gedaan met de ventilatie en toen moest het maar weer.
Begin 2020 begon de geliefde te mopperen over ‘droge ogen’ (en ik ‘trok ook weer vonken’).
Een luchtbevochtiger gekocht en die vanaf dat moment eigenlijk constant aan gehad.

Maar nu leven we in de herfst van 2024. Schimmel in de schoenenkast!
En ‘zilvervisjes’ (daar hadden we wel vaker af en toe last van). Dat duidt ook op ‘vocht’.
Ik had wel eens vaker op een hygrometer gekeken, maar die dingen geven allemaal verschillende waardes aan. En: ik vind RLV (Relatieve Lucht Vochtigheid) een ingewikkeld begrip.

De database er eens bij gepakt. Zie plaatje bovenaan. Dat is een jaar. Helemaal rechts is ‘nu’; helemaal links is een jaar geleden.
In hartje winter is het te droog; maar na de zomer wordt het te vochtig.
Stap 1 is dus om die *be*vochtiger uit te zetten.

Maar hoe kom je nu van vocht af?
Het (te) simpele antwoord is: ‘ventileren’. Maar dat hangt ook van van alles af.
Een *ont*vochtiger schijnt een goede aanschaf.
Dus: in de winter *be*vochtigen; in de zomer/herfst *ont*vochtigen. Wat kan een mens toch druk zijn…

Ik heb (behalve die ontvochtiger) nog 7 hygrometers gekocht (die ik vanuit mijn computer kan uitlezen).
Zal eens zien dat ik het probleem uit de wereld krijg….

Zes weken geleden schreef ik een uitgebreid bericht over mijn poging om een ijsmeter te maken. Dat bericht eindigde in mineur, vanwege de bedroevende nauwkeurigheid van de gebruikte ‘sensors’. Ik heb nu een andere gekocht: de ‘DFRobot A02YYUW Waterproof Ultrasonic Sensor – UART‘.
Deze doet het een heel stuk beter. De afgelopen nacht heeft het (voltooide) apparaat 10 uur staan meten (elke 2 minuten een meting) en kwam met resultaten die binnen 1 millimeter van elkaar bleven liggen. De nauwkeurigheid van het apparaat is hoogstens 1 millimeter; dus meer mag je niet verwachten.
We moeten maar eens zien of de ijsvereniging hier voldoende aan heeft.

Nu de sensor (hopelijk) in orde is, heb ik de afgelopen week besteed aan de behuizing van het apparaat.
Uitgangspunt is dat de zaak volledig mobiel moet zijn. De meting (in de ijsbaan) moet gebeuren op een plek waar niet handig stroom beschikbaar is en er rijdt ook een sproeiwagentje rond.
Het idee is om, voorafgaand aan het sproeien, een ‘stok’ (vanwege zijn vorm en functie noemen we het ‘de galg’) in de rand van de baan te steken en daaraan de ijsmeter te hangen. De ijsmeter werkt op batterijen en geeft de gegevens via WiFi door aan de computer in het clubhuis.
De ijsmeter werkt dus op een (oplaadbare) batterij. Om stroom te besparen gaat de computer na elke meting ‘in diepe slaap’. Ik heb getest met metingen ‘om de twee minuten’ en de batterij ging dan 60 uur mee. Ook heb ik het ding in de diepvries gedaan en ook daar bleef het een paar dagen werken.

Een ander punt is de ‘waterdichtheid’. Ik heb bedacht om een ‘binnenwerk’ te maken waar alle elektronika inzit en daar een waterdichte kap overheen te schuiven. Aan de onderkant is de zaak dan nog wel open Daar moet de sensor ‘zicht’ hebben, maar het water komt van boven en opzij. Ik heb er wel vertrouwen in dat het binnenwerk voldoende beschermd wordt door de kap.

De ijsmeter is nog zo’n heel doosje (7x11x15 cm). Het heeft allemaal toch zijn ruimte nodig, en ik ben eerlijk gezegd niet heel goed in dingen heel klein maken.
Ik heb nog overwogen om alleen de sensor zelf (4x10x2 cm) aan de galg te bevestigen. Maar dan zit je weer met een (lange) draad. Die kan voor storingen zorgen en is lastig met opruimen en zo. En waar zet je het kastje met de computer dan veilig neer?
Zoals het ding nu is, schuif je het doosje op ‘de galg’, zet hem aan en klaar is kees. Na het sproeien moet alles weg (voor de veiligheid van de schaatsers). Je haalt het doosje van de galg en ruimt het op. Het kan zijn dat het hele zaakje is vastgevroren en dat ‘galg + meter’ naar het clubhuis moeten worden gebracht om daar te ontdooien. We zullen zien.
Al met al heb ik het idee (in ieder geval de hoop) dat deze ijsmeter voldoende robuust is en handig in het gebruik.

Hieronder een hele serie foto’s van het apparaat.
Er op klikken maakt ze groter en bij sommige foto’s staat ook wat verklarend commentaar.

Voordat de ijsmeter daadwerkelijk kan worden ingezet in Winterswijk kan worden ingezet, moet er in de clubhuis-computer aldaar nog een aanpassing worden gedaan.
Wordt vervolgd…