/imagine Drinking whisky in the rain

Eind augustis stuurde mijn neef Tomas me een ingewikkelde link.
Volgens mijn neef was het ‘een vet programma’ waar een ‘AI’ fraaie plaatjes genereert.
Ik kon daar niet veel mee; ook omdat ik op dat moment op vakantie in Schotland was.

Na mijn vakantie kwam ik toevallig (op CNN) een artikel tegen over een AI-programma dat een prijs had gewonnen in een kunstwedstrijd. Menselijke kunstenaars waren helemaal pissig.
En dat ging over hetzelfde programma: Midjourney.

Ik heb toen een account aangemaakt bij die Midjourney-toestand (een discord-server).
Nogal een chaotisch user-interface, maar ik kwam er wel uit.
Ook een paar filmpjes bekeken. Als je op youtube naar Midjourney zoekt; vind je van alles.

Ook wel grappig om naar de ‘showcase’ te kijken…
Als je op een plaatje klikt; zie je de ‘prompt’ die dat plaatje genereerde.

Ik ben eens wat aan het stoeien geslagen. Zie plaatjes hieronder.
Het was wel jammer dat het feest al gauw was afgelopen. Je krijgt maar een paar gratis plaatjes.
In een dronken bui heb ik een abonnement voor een maand genomen (kostte wel 30 euro voor 1 maand…).
Ik speel nu elke dag wel even. Het kost nog verrassend veel moeite om iets ‘echt moois’ te krijgen.

/imagine a robot paintig a big candle on an easel

/imagine winterswijk in soft watercolours

/imagine Hundertwasser in Vienna

/imagine xylotheek

René houdt van motorrijden en van modelspoortreinen

/imagine playing golf in the puring rain

Of de duvel ermee speelt (doet hij vast) verscheen er een paar weken later in de Volkskrant een artikel over dit fenomeen. Misschien moet je abonnee zijn om dat artikel te lezen; maar als je google’d op Midjourney vind je van alles. In oktober 2022 was het een hele hype…

Een paar vrienden van mij vinden het maar helemaal niks. “Pure kitsch…”.
Ikzelf ben niet zo’n kunstkenner, maar vind dat toch wat te kort door de bocht.
Vooral mijn vriend Emiel vindt het maar helemaal niks.
Maar voor zijn verjaardag heb ik onderstaande prenten ‘gemaakt’ (Emiel is een formule1-fan) en die mooi afgedrukt.
Dat stelde hij toch wel op prijs…

Raceauto variant Picasso

Raeauto variant ‘soft watercolors’

Raceauto variant ‘oilpainting’

Raceauto variant Rambrand

Raceauto variant van Gogh

Raceauto variant Rembrandt

Midjourney is niet de enige. Een andere speler is DALL-E (wordt ook genoemd in dat Volkskrant-artikel).
Tot voor kort moest je ‘uitgenodigd’ worden voor je DALL-E kon gebruiken.
Maar sinds een paar dagen is het algemeen beschikbaar.
En zelfs gratis. Dwz: je kijgt initieel 50 plaatjes en daarna 15 per maand. Als je meer wilt, moet je een abbo nemen.
Maar je kunt dus wat goedkoper spelen dan met Midjourney.
Experts vinden Dall-E geloof ik zelfs beter; maar vooralsnog kun je er alleen vierkante plaatjes mee maken. En dat vind ik niet zo mooi…

Eind van het jaar heb ik (na verbazend veel pogingen) onderstaande kerstkaart gemaakt (weer met Midjourney).

/imagine a solar system of Christmas balls

Zo kom je er ‘nooit’; zo twee keer binnen een week. Amersfoort.

Donderdagmiddag 20 oktober verzorgde de vereniging Oud-Ede een kleine excursie naar het mooie Amersfoort.
Voor woensdag 26 oktober stond al veel langer gepland dat mijn vroegere overbuurman een soort ‘privé rondleiding’ zou verzorgen. Hij is na zijn pensionering namelijk stadsgids geworden in Amersfoort (hij is er geboren en heeft er vele jaren gewoond). En met een heel klein groepje (we waren met zijn zessen) zou hij ons het een en ander laten zien.
Het kwam dus toevallig zo uit dat beide evenementen vlak bij elkaar waren. Maar er was gelukkig weinig overlap. Ook was de eerste meer een schoolreisje en de tweede veel intiemer en meer uitgebreid.

20 oktober bracht de bus van de VOE ons (een man of 50) naar Amersfoort. We kwamen om twee uur aan en werden in drie groepen verdeeld die roulerend bezochten:
– de mannenzaal. De slaapzaal van een soort ‘bejaardentehuis’.
– de koppelpoort. Het visitekaartje van Amersfoort.
– museum Flehite. ik heb een klein uurtje rondgelopen bij ‘Mondriaan en de Haagse School’
De drie activiteiten moesten in totaal twee uur worden afgehandeld; want om 4 uur was er ‘koffie met gebak’ en om 5 vertrok de bus weer naar Ede.
Hieronder een aantal foto’s van het gebeuren.

Mannenzaal, Koppelpoort, Museum, koffie+

niet echt lekker weer

de Mannenzaal

Bedstedes

dit water ‘komt van de Veluwe’ en gaat via de Koppelpoort de Eem in

de Koppelpoort

dit schot kunnen ze laten zakken om de doorgang door het water te blokkeren

in het Rijksmuseum hangt ook ‘een Mesdag’ die ik heel leuk/mooi vind…

Hendrik Willem Mesdag (1831-1915) Zeezicht met zeilschepen bij maanlicht olieverf op doek, circa 1895 Collectie Croonwolter&dros, Amersfoort

Woensdag 26 oktober weer naar Amersfoort. Nu met de trein. Om half 11 werden we verwacht in het restaurant ‘de Observant’. Na een kopje koffie begon ‘buurman Dick’ met zijn rondleiding. Allemaal interessant en leuk, en eigenlijk wel wat je van zo’n rondleiding door een gids mag verwachten. Extra leuk natuurlijk dat we Dick goed kennen en met zo’n klein clubje waren.
De enige overlap met het bezoek van de vorige week was de koppelpoort, maar vandaag waren we er veel korter dan vorige week.
Voor mij speciaal was, dat Dick me van te voren gebeld had met de tekst: “we komen ook langs de sint Joriskerk en die heeft een zonnewijzer. Het lijkt me leuk als jij daar wat over vertelt, want ik weet niets van zonnewijzers…“. (hij weet dat ik wel ‘wat heb’ met zonnewijzers’).
Halverwege de rondleiding moest ik dus een stukje bijdragen. Dat had ik wel voorbereid en ik deelde wat lesmateriaal uit.
Hieronder een aantal foto’s

Peter geeft bijles

het stratenplan is nog precies zoals in de middeleeuwen

in de verte zie je ‘de lange Jan’

met de trein terug

Omdat we met de trein waren, kwamen we natuurlijk ook op het stationsplein.
En daar staat een best bijzondere zonnewijzer.
Het malle ding is een echte zonnewijzer want wijst altijd precies naar de plek ‘waar de zon staat’. En op de wijzer staat (digitaal) de tijd. Zowel in de ‘gewone kloktijd’ als in de ‘ware tijd’.

de basis draait in een jaar rond; de wijzer zelf in een dag

de wijzer wijst naar de zon, maar geeft ook de ‘gewone tijd’ en de ‘ware tijd’ aan

dit gaat niemand snappen

hier zie je wel heel goed (vind ik) dat de wijzer naar de zon wijst

ik heb inmiddels op ongeveer 80 banen gespeeld en van vrijwel allemaal heb ik zo’n logobal.

Jullie hebben vast nog nooit van een ‘logobal’ gehoord. Zet je schrap.

Tijdens mijn vakantie in Schotland heb ik een rondje golf gespeeld op de baan bij Oban.
Vrijwel alle golfbanen hebben wel een ‘logo-ball’. Een golfbal met daarop het logo van die baan. Die kun je daar dan kopen. Als souvenir (of om mee te spelen). Heel verschillende prijzen.
Ik spaar die ballen. Vind het leuk om van elke baan waar ik gespeeld heb, zo’n logo-bal te hebben.
Maar helaas: in Oban waren ze toevallig net op. Na overleg met de ‘club-captain’ heb ik toch betaald voor een doosje (van 3) en wat geld achtergelaten zodat ze me ze konden opsturen.
Dat duurde allemaal nogal; en ik had de moed al bijna opgegeven. Maar vandaag kwamen ze binnen.

Ik moest wel invoerrechten en afhandelingskosten betalen. Brexit….
Dus deze logobal is verreweg de duurste in mijn verzameling.
Maar ik ben toch blij dat ik hem heb.

ingewikkelde mails en formulieren. En uiteindelijk invoerrechten (en afhandelingskosten) moeten betalen

Glencruitten Golf Club https://obangolf.com/

Om 5 uur vertrekken we uit Newcastle

Aankomst in IJmuiden en om 12 uur thuis

Zondagmorgen, ietwat brak na de Tattoo, rijden we in een kleine vier uur naar Newcastle.
We hebben geen puf meer om op weg daarheen nog wat te ondernemen.
We boarden al vroeg en komen probleemloos maandagmorgen weer thuis.

Ondanks wat kleine tegenslagen de afgelopen weken, krijgt de vakantie een ruime 8.

al vroeg rijden we de boot op

stampvol staat het

na een dutje blijken we opeens een varend schip te zijn….

1950 kilometer op de teller; waarvan 1700 links (en misschien wel 1000 op zulke smalle weggetjes dat links/rechts niet uitmaakt)

13 kilometer door de stad gesjokt

Een lange dag vandaag.

Uw verslaggever is nog niet geheel hersteld, en was pas laat weer wat inzetbaar.

We hebben een wandeling door Edinburgh gemaakt. Helaas was ‘het kasteel’ al volgeboekt.
Het was prachtig weer. Heel anders dan 8 jaar geleden, toen we hier al eens waren.
Verbazend (en geruststellend) trouwens hoeveel ik me nog herinner van dat bezoek.

Het hoogtepunt van de dag (en de eigenlijke reden voor dit bezoek aan Edinburgh) is ‘de Tattoo’.
We hebben de voorstelling van 21:30 en schuiven om 20:30 de wachtrij in (de eersten stonden er al om 7 uur).
Bij de foto’s zie je een paar indrukken. Thuis monteer ik e.e.a. nog wel in een filmpje.
Maar als je het echt leuk vindt, kun je beter 29 augustus naar BBC-1 kijken. Die hebben vanavond opnames gemaakt en zenden die dan uit.
Het is een spectaculair gebeuren hoor. Het duurt anderhalf uur (en dat is ook wel genoeg). Afsluiting met vuurwerk en dan zoekt iedereen (zo’n 15.000 man) zijn weg weer naar huis.

Wij klokken iets over 12 weer in bij ons minuscule studentenkamertje.

Morgenochtend inpakken en op naar de boot.
Eigenlijk best wel zin om weer naar huis te gaan…

Dit is begin van de middag. Even kijken. Vanavond zitten wij links in het midden; bijna bovenaan. Lijkt me in orde…

Daar (bijna bovenin) gaan we zitten

Dit herinner ik me van 8 jaar geleden in de druilregen

Moet even gezegd worden. Ergernis. ‘Italiaanse toestanden;

De eersten staan al om 19:00 uur in de rij (voor de voorstelling ban19:30). Vraag niet waarom. Alle plaatsen zijn geboekt…

Uw verslaggever is er klaar voor

Niet alleen maar militair hoor…

Ik denk dat er wel zo;n 1.000 mensen hebben bijgedragen aan het gebeuren…

380 kilometer, maar we hebben er (met weinig stops) 7 uur over gedaan. Vooral het begin (in ‘the highlands’) schiet niet op

Op tijd vertrokken uit Skye en in 7 uur naar Edinurgh gereden. Het is maar een kleine 400 kilometer, maar vooral in het begin gaat het niet hard.

Het eerste stuk (in ‘the Highlands’) hadden we alle soorten regen, maar in Edinburgh aangekomen eigenlijk prima weer (met af en toe een spetter).
Ons ‘hotel’ is een piepklein, en helemaal kaal, studentenflatje wat gelukkig wel pal in het centrum ligt.

We lopen ‘the Royal Mile’ een keer op en neer en hebben plezier in de artiesten die daar (in het kader van het augustus-festival) hun kunsten laten zien.

Om half negen op de kamer en aardig de pap op…

Dit is in ons hotel iop Skye. Ik denk dat ik wel een paar kilo extra lichaamsgewicht exporteer naar huis

Deze brug (op Skye) schijn je gezien te moeten hebben. Vraag niet waarom. We waren er vier keer langs gekomen, maar vandaag toch even gestopt…

Deze brug (op Skye) schijn je gezien te moeten hebben. Vraag niet waarom. We waren er vier keer langs gekomen, maar vandaag toch even gestopt…

Links de ingang naar de studentenflat waar we zitten. Rechts een hek (wat met een code opengaat) naar een parkeerplaatsje. Had weinig hoop toen ik dat een maand geleden boekte, maar het is prima.

de code werkt!!!

de ‘Royal Mile’ in Edinburgh is in augustus gereserveerd voor kunstenaars

de ‘Royal Mile’ in Edinburgh is in augustus gereserveerd voor kunstenaars

op de Royal Mile

Deze tribune kijkt op de binnenplaats van het kasteel waar morgen de ‘Tattoo’ (Taptoe) wordt gehouden

De bussen met deelnemende orkesten beginnen aan te komen

Vanuit ons hotel lopen we naar het centrum en daar ‘the Royal Mile’ op en neer

Vandaag doen we de Noord-West hoek

Vandaag Noord-West Skye

Uw verslaggever is een beetje ziekjes vandaag. Hoesten, keelpijn en dergelijke.
Gisteren begon dat al. Een corona-test gedaan en die was gelukkig negatief. Maar wel brak.

Vanmorgen regende het en we besloten om er een simpel dagje van te maken.
Eerst maar eens naar een leerlooierij waar ze op traditionele wijze lamsvellen maken.
Het weer knapt verbazend op en we genieten (hoestend en proestend) van de prachtige omgevung.

We gaan door naar het kasteel Dunvegan. Dat is ook veel leuker en mooier dan gedacht.

Dan toch maar het hele programma. We rijden (vanaf dat kasteel) in ongeveer een uur naar de westelijke rand van Skye. De tocht erheen is geen sinecure. Het is (zoals de meeste wegen hier) een ‘single track road’ waar je je constant langs tegenliggers moet wurmen.
Maar deze weg is wel erg smal. En je komt regelmatig campers tegen. Het is soms een heel gepuzzel.

Uiteindelijk pas om 5 uur thuis.
Een beetje gaan voorbereiden op de lange rit (morgen) naar Edinburgh…

Vanmorgen porridge met wat honing voor de keel en een medicinaal scheutje whisky

Hier schrapen ze het laatste vet van de huis

van binnen ook heel mooi….

Een lange ‘single track road’ naar de kust

Beetje puzzelen met tegemoetkomend verkeer, Zeker als daar campers tussen zitten

Het is vanmorgen stralend mooi weer.
Dat had ‘weeronline’al voorspeld, dus we zaten al om 8 uur aan het ontbijt en reden voor negenen richting de parkeerplaats van ‘the old man of Storr’: een beroemde rotsformatie die je gezien ‘moet’ hebben.
En dat vinden heel veel mensen; dus de parkeerplaats is al vroeg vol.
We zijn op tijd en kunnen de auto fatsoenlijk kwijt.
Het is nog een aardige wandeling/klim. 270 meter omhoog.
Absoluut de moeite waard. Prachtig. Zeker ook met dit weer.

Het blijkt achteraf het hoogtepunt van de dag te zijn.
De andere toeristische tips (watervallen en uitzichten) vinden we een beetje tegenvallen. Verwend als we inmiddels zijn…

We besluiten om een rondje te rijden om de noord-oost hoek. En naarmate we vorderen begint het te betrekken en zelfs te regenen.
‘*Zelfs* te regenen’? We lijken exceptioneel goed weer gehad te hebben de afgelopen dagen.
De lokale weersvoorspelling gaat als volgt:
– kijk naar de top van een berg
– als je die top goed kunt zien, gaat het binnenkort regenen
– als je die top niet kunt zien, regent het al

We hebben dus geluk gehad.
Benieuwd wat morgen gaat brengen (volgens ‘de app’ weinig goeds).
We gaan dan de Noord-West hoek proberen. Dat is dan trouwens onze laatste dag op Skye…

een van de vele mooie foto’s die je daar kunt maken

een van de vele mooie foto’s die je daar kunt maken

Best mooi eigenlijk…

Na het (prima) ontbijt rijden we om 10 uur de berg af.

Vragen bij de Talisker Destilleerderij of ze een extra tour hebben ingelast. Ja hoor. Om 1 uur kunnen we mee.

In de tussentijd rijden we naar ‘Fairy Pools’ en lopen naar de watervalletjes daar.
Ruim op tijd terug bij de whisky-jongens en doen de tour. Eigenlijk valt dat een beetje tegen. Ietsje te ‘gelikt’.
Maar toch blij dat we dit hebben meegemaakt.
Iets boven de destilleerderij een paar oesters gegeten en daarna in ons hotel (weer wat hogerop) wat ontspannen.

Toch nog even erop uit. Naar het strand van Talisker.

Weer terug bij ons hotel blijkt dat zich ontpopt te hebben tot de lokale eetgelegenheid. Er waren meer dan 50 eters.
Gisteren waren ze alleen maar open voor de (7) hotelgasten.
Verbazend.
Maar uitstekend gegeten.

een hele reeks watervalletjes

Hier hangt een heel aparte lucht

Talisker heeft 5 ‘stills’

Goed ruiken

Vlak boven de destilleerderij is deze ‘oyster shed’

smal weggetje hoor.

Talisker Beach

Phia had het besteld, maar durfde niet…

nooit eerder zulke kleine visjes (‘met huid en haar’) gegeten

van Fort William naar ons hotel op Skye

Lost on Skye

We vertrekken bijtijds (dachten we) uit Fort William. Het is ongeveer een uurtje rijden naar Mallaig.
Maar onderweg stoppen we toch even bij een parkeerplaats met uitzicht op dat viaduct waar we gisteren met de trein overheen gingen.
Dat hadden we niet moeten doen. Kostte teveel tijd.
Zeker nadat we een paar onderbrekingen hadden vanwege ‘werk aan de weg’, realiseren we ons dat het nog best een eind is.
En we moeten uiterlijk 11:10 inchecken bij de veerboot.
Wat nu ontstaat is ‘Ferry fever’: angst om de boot te missen…
Maar we komen met 3 minuten speling aan in Mallaig.

Iets over twaalven landen we op Skye.

We rijden eerst (in ruim een uur) naar de Talisker destilleerderij. Niet alleen om te proberen een tour te boeken, maar ook omdat we er echt langs moeten om bij ons hotel te komen.
Tour boeken lukt nog niet (misschien morgen) en we rijden over een naar smal weggetje naar ons hotel.
Echt in ‘the middle of nowhere’.

Op aanraden van de hotelbazin doen we een wandeling, maar dat wordt een beetje een drama.
We lopen verkeerd en komen in diepe ellende terecht.
Blij dat we heelhuids thuis komen. Toch twee uur onderweg geweest.
We eten in het hotel. Er is ook in de wijde omtrek geen andere mogelijkheid.

Morgen meer…

Hier reden we gisteren met de trein overheen

Het schijnt wel eens voor te komen dat hier de zon schijnt…

Nog geen tour kunnen boeken. Toch maar vast een flesje gekocht

Echt ‘in the middle of nowhere’

Toch nog twee uur lopen vanuit het hotel

Hier liepen we vast bij onze wandeling

Potje patience (?) in de eetzaal van het hotel