Geen grote plannen vandaag.
Met de auto in 3 kwartier naar het stadje Quedlinburg.
Dat stadje heeft de afgelopen eeuwen geen grote rampen meegemaakt en in de oude binnenstad staan meer dan 1300
huizen van soms meer dan 500 jaar oud.
We lopen wat rond en bezoeken een museum over die vakwerkhuizen.

Terug bij het hotel wat ontspannen ter voorbereiding op een partij midgetgolf.
We logeren in een (in onze ogen) overdreven groot hotel.
Gisteren was daar ook weinig te beleven, maar einde middag stroomt het (zo voor de Pinkster) aardig vol.
We eten ‘voor de grote stroom uit’ en gaan op onze kamer diep nadenken over de ‘laadstrategie’ voor de tocht naar de laadpaal-arme binnenlanden van Tsjechië.
De conditie van uw verslaggever schommelt tussen de 6+ en de 6-.
‘Voldoende’ dus; om het positief te houden.

We zijn op weg! (voor een 14-daagse vakantie met onze nieuwe auto naar Tsjechië).
Het was een valse start. Woensdag (de geplande startdag) lag uw verslaggever ziek te bed. Hoesten, snotneus, koorts, you name it.
Vandaag (donderdag) toch maar gestart.
Als ik ‘nog zou werken’ zou ik nog een dagje (en misschien wel het hele weekend) thuis zijn gebleven om nog een beetje uit te zieken, maar toch maar vertrokken,
“de auto rijdt (bijna) vanzelf”, zullen we maar denken.

Dus iets later dan ‘ideaal’ vertrokken naar het verre Braunlage (in ‘de Harz’ in Duitsland).
Daar hebben we maar 1 volle dag {in plaats van de geplande twee) om moed te verzamelen voor onze expeditie ‘laadpalen zoeken in Tsjechië’.

Zeer vermoeid ga ik zo te bed; dus een paar simpele fotootjes moeten het verhaal maar vertellen.

Eergisteren hebben wij onze nieuwe auto gekregen.
Eerst maar eens een poosje aan de studie geweest.

Over twee weken vertrekken we (met deze auto) naar Tsjechië. Het ‘laden’ daar schijnt niet overal even goed beschikbaar te zijn en wij hebben natuurlijk helemaal geen ervaring.
We hebben een setje laadpassen aangeschaft en geregistreerd en gaan vandaag maar eens kijken of alles een beetje wil

Eerst naar een Tesla-laadstation (bij Duiven). Wij hebben geen Tesla, maar kunnen daar ook terecht. Best indrukwekkend. Tientallen ‘laadpalen’. Wij kunnen ook aansluiten en ‘via de app’ stroom halen. Het gaat prima, maar de snelheid valt me tegen.

Boodschapjes doen bij Ikea en op de terugweg naar huis aangesloten op een ‘snellaadstation’ van Allegro. Tikje kleinschaliger (twee plekjes) op de parkeerplaats naast de Albert Hein. Ander pasje geprobeerd. Gaat prima, en laadt best snel.

Na de boodschappen bij AH naar huis en bij een openbaar laadpunt (bij ons om de hoek) aangesloten. Dat gaat ongeveer net zo snel als bij ons eigen laadpunt (hebben we sinds een paar dagen). Daar moet je wel een nacht aanhangen voor je weer lekker verder kunt.

Eenmaal thuis toch ook nog even geprobeerd of ‘laden vanaf een gewoon stopcontact’ wil. Ja hoor. Maar heel langzaam.

‘Last-but-not-least’ nog gecontroleerd of ‘V2L’ (‘Vehicle to Load’) werkt. Je kunt de auto dan gebruiken als een gewoon stopcontact. Je kunt er best veel stroom uit halen. Ik zie eigenlijk alleen mogelijkehden als we thuis een keer stroomstoring hebben. De diepvries bijvoorbeeld, houd je wel een paar weken aan de praat….

Al met al best een succes vandaag.
De geteste pasjes doen het en ook krijgen we alle kabels goed aangesloten.
Nu maar zien dat we in Tsjechië ook laadpalen kunnen vinden…

We hebben een nieuwe auto gekocht! (zie wellicht toekomstige posts). Een elektrische. Hij komt maandag 29 april.

Het zou fijn zijn om die thuis te kunnen opladen, en dat is nog net op tijd gelukt.
Zie onderstaande foto’s. Die zullen wel vanzelf spreken.

Interessant (?) is nog het aspect ‘load-balancing‘.
Er is in de meterkast een ‘ding’ (‘Powermeter’) aangebracht, dat meet hoeveel ‘het huis’ afneemt.
En dat ding weet ook hoeveel je maximaal mag afnemen van ‘het net’ (dat hangt van je energie-abonnement af).
Via een apart kabeltje geeft het ding aan het laadpunt door hoeveel stroom dat laadpunt naar de auto mag sturen. Op die manier voorkom je dat je teveel stroom van het net betrekt (met gevaar dat de hoofdstoppen doorbranden).
Ook kun je het ding zo instellen dat de laadpaal alleen stroom naar de auto stuurt als je teruglevert aan het net. Dus als je zonnepanelen veel stroom produceren. Dan laad je je auto dus met zelf opgewekte stroom. Nu de saldering ‘is zoals hij is’, is dat (financieel) niet erg belangrijk, maar ooit misschien wel. En technisch is het sowieso sympathiek.
Iets preciezer nog: alle intelligentie zit in het laadpunt. ‘het Ding’ (een Wallbox Powermeter) geeft alleen maar door hoeveel stroom het huis afneemt van het net of teruglevert.
Verder heb ik voor deze nieuwe groep nog een extra kWh-meter geplaatst. ‘Onzin’ (zeggen velen), want je kunt ook ‘in de app’ zien hoeveel stroom je naar je auto stuurt. Maar ik meet dat soort dingen graag zelf. Elke gek heeft zijn gebrek…

Er is nu dus een laadpunt.
Maar nog even geen auto. Ik kon de zaak dus ook niet goed configureren.
Later meer.

Van verschillende kanten had ik de tip gekregen om in Maastricht een bezoek te brengen aan de tentoonstelling “de vele levens van glas”.
Maastricht is een heel eindje weg, maar we hadden nog een ‘gratis treinkaartje’ en wat leeswerk te doen. Om 9 uur van huis en om 12 uur waren we in Maastricht. Op ons gemakje naar ‘het Bureau’ gelopen en daar rondgekeken. Het was een leuke tentoonstelling met inderdaad verschillende ‘kijken op de zaak’.
Beetje speciaal was het ‘glas-in-lood depot’. Daar bewaart men de ramen van gesloopte kerken en probeert die een nieuwe bestemming te geven

Bij ‘het Bureau’ kon je ook een foldertje meenemen met de beschrijving van de wandeling ‘Over gevels en glazeniers’ (de glasverhalen van Maastricht).
Die wandeling hebben we gemaakt op de de terugweg naar het station. Zie die beschrijving en opmerkingen bij onderstaande foto’s.

Het stond al een poosje op mijn lijstje om deze golfer te maken.
Best goed gelukt; al zeg ik het zelf.
Natuurlijk wel wat foutjes/leermomenten:
– het blanke glas links en rechts van de golfer is niet hetzelfde materiaal
– volgens mij zijn zijn benen te kort. het is een beetje een Jerommeke.
Heel misschien maak ik er nog wel een (of een paar)…

‘op Internet’ kwam ik al een paar keer een fietswiel tegen, wat bedekt was met glas-in-lood.
Dat wilde ik ook wel eens proberen.
Via zwager Jan aan een wiel (en een ‘vork’) gekomen en aan de slag.
Zoals wel vaker, ben ik niet echt creatief en begin maar gewoon met glas snijden, folie en solderen.
Het resultaat is wellicht ietwat ‘te druk’.
Maar het heeft ook wel wat.

Misschien ga ik er nog wel eens eentje maken. En er dan wat meer over nadenken.
Lastig is dat de ‘driehoeken’ van de twee kanten van het wiel) elkaar niet leuk afwisselen, maar overlappen.
En wellicht wat plaatjes ‘dwars op het wiel’. Zodat hij misschien gaat draaien in de wind. Want dat doet deze niet.

Het wiel kostte veel tijd.
Maar toch ook nog onderstaand gemaakt.
Als verjaardagscadeautje voor vriendin Cari, die lerares Tai Chi is.

(alleen de foto’s die publiek toegankelijk zijn)
als je op de thumbnail klikt, zie je hem wat groter.
Je kunt dan doorbladeren; zelfs met een slideshow.
Op de foto zie je ook steeds een link naar de Flickr-pagina. Daar heb je nog meer mogelijkheden

Het begint zich tot een traditie te vormen.
Op de 30e is er een bijeenkomst in het parkje tegenover ons huis, waar oliebollen worden geserveerd.
Vorig jaar was het dramatisch weer; maar deze keer prima.
En de bakkers stonden in een mooie tent (geleend van ‘malkander’)

Al jaren gebruik ik als ‘domotica-oplossing’ ‘Fibaro’ om lampen aan te sturen en zo, maar dat breidt niet erg uit. En over de ondersteuning ben ik ook maar matig tevreden.

In december heb ik een paar weken besteed aan het implementeren van ‘Home-Assistant’.
Dat is een ‘domotica-platform’ wat claimt dat het vrijwel alles met elkaar kan verbinden.
Ik hoor er erg veel positieve dingen over. Maar ja. Toch weer ingewikkeld natuurlijk.

Dat HomeAssistant dus geprobeerd. Het draait op een Raspberry; dus dat is ook nog wel op te brengen.
Na een kleine leercurve werkt het allemaal verrassend prima.
Ik ben nu in de fase van de ‘gorey details’…