De Jacobite Stream Train gaat van Fiort William naar Mallaig (en terug)

Vandaag met ‘de Harry Potter trein’ van Fort William naar Mallaig.

Officieel heet die trein ‘the Jacobite Steam Train’ en het is een beroemde toeristische attractie.
Door een prachtig gebied rijdt de stoomtrein in twee uur van Fort William naar het havenplaatsje Mallaig.
Daar mag je anderhalf uur rondkijken (maar na 10 minuten heb je het wel gezien) en dan weer twee uur terug.
De rit is razend populair.
Toen ik ruim een maand geleden wilde boeken was er alleen nog maar op zondagmiddag een plaatsje beschikbaar.
En alleen eerste klas; dus schuw duur.
Maar we zijn blij dat we het gedaan hebben.
Vooral het viaduct is natuurlijk spectaculair (en beroemd uit de HP-films), maar de rest is ook prachtig.

Morgen gaan we trouwens weer naar Mallaig. Dan met de auto. Daar steken we met een veerboot over naar Skye.

een mooie machine

de ‘goedkope’ kaartjes waren een maand geleden al uitverkocht

bekend uit de Harry Potter films. Mijn zoon vroeg of we nog een overvliegende auto hadden gezien…

je hebt het snel gezien…

‘s middags iets beter weer

Iedereen probeert een leuke foto te maken

Wel mooi; zo’n eerste klas coupé

Volgens mij is dat de Ben Nevs (de hoogste berg van Engeland)

A not-so-easy walk in Fort William

We willen naar de ‘Steal Falls’ lopen. Dat is een waterval die van de Ben Nevis (de hoogste berg van Engeland) komt.
Volgens de beschrijving is dat drie kwartier lopen (en weer 3 kwartier terug), maar wij parkeren een parkeerplaats te vroeg, dus het is wat langer. Maar de juiste parkeerplaats is stampvol; dus zo erg is het nou ook weer niet.

Het is erg warm en af en toe best lastig lopen. En echt bij de waterval komen we ook niet. Je moet een riviertje oversteken en we hebben geen zin in natte voeten.

Maar we zijn blij dat we dit berg-gebied gezien hebben. Toch anders dan wat we ooit eerder gezien hebben.

Het hotel serveert een uitstekend ontbijt

een mooi gebied. Toch weer heel anders dan Zwitserland of Oostenrijk en zo

De Ben Nevis is de hoogste berg van Engeland

Best klauteren af en toe

Laatste stukje naar de waterval is vlak

Helaas moest je nog een riviertje oversteken/doorwaden om echt bij de waterval te komen. We hadden geen zin in natte voeten

Beetje lang gedaan over die 10,4 kilometer

iets van 100 kilometer

Een beetje een schakeldag vandaag…

In twee uur rijden we op ons gemakje naar Fort William.
Over het stadje valt verder weinig te melden en ook geen spectaculaire foto’s.

Morgen wandelen.

ondrweg

tsja…

je moet toch wat fotograferen

je moet toch wat fotograferen

in Fort William

wel fundamenteel oud(erwets) allemaal hoor…

8 sluizen overbruggen samen 19,5 meter hoogteverschil

hier hebben we gegeten

Met de ferry van 09:00 uur uit Oban naar Lismore. Daar 5 uur wandelen en om 3 uur terug

A simple walk on Lismore…

Vandaag een heerlijke dag gehad; maar er valt weinig over te vertellen.
Om 9 uur de ferry genomen naar het eiland Lismore en daar een mooie wandeling gemaakt met prachtig weer.
Om 3 uur weer in een uurtje met de ferry terug naar Oban.

Thuis ‘koken’ en inpakken. Morgen verkassen.

Een praschtg eiland. Leuke wandeling (11 kilometer) ook. Bijna niemand gezien.

Een verlaten ‘kalkbranderij'(?)

Op de achtergrond het eiland Mull

Heerlijk weer

Terug in de haven een kleine verlate lunch

Een zware, maar mooie, dag vandaag: de ‘Three Isles Excursion”.

Om 9 uur halen we de kaartjes op en om half 10 gaan we aan boord voor de ferry naar Mull.
Wel prima dat dit allemaal zo vlakbij ons huisje is.

De ferry steekt in een klein uur over naar Mull (eiland 1) en daar stappen we in een bus.
Die rijdt over een smalle weg in anderhalf uur naar de westkust van Mull.
We kijken onze ogen uit. Wat een prachtig eiland!

We stappen op de ferry naar Iona (eiland 2). Dat is maar 10 minuten.
Op Iona moeten we 2 uur zoet brengen. Dat doen we door een bezoek aan de ‘abbey’ daar. Zeker de moeite (en het entree-geld) waard.

Om 3 uur vertrekken we vanaf Iona met een soort snelle motorboot naar het eilandje Staffa (nummer 3).
Dat is een serieus stukje varen.
De schipper vaart ons eerst langs een eilandje waar wat zeehonden liggen; maar vooral leuk is dat we onderweg een paar dolfijnen tegenkomen die een stukje met de boot meezwemmen. Ik heb ze nog nooit (in het wild) zo dichtbij gezien.
Staffa is een klein (onbewoond) eilandje met eigenaardige basalt-formaties: 6-hoekig. In IJsland heb ik dat ook wel eens gezien. Iets met gestolde lava.
Langs een touw kun je (net boven zee) naar een grot lopen. Over die basaltblokken dus.
Ik ben ook nog even bovenop het eiland geweest.

Na een uur kwam de boot ons weer halen en drie kwartier later werden we op Mull afgezet (bij de ferry naar Iona).
Weer met de bus dezelfde weg terug en om half 8 de ferry naar Oban.

We worden welkom geheten door een clubje ‘pipers’. Toeval: de ‘Oban High School Pipe band’ is aan het oefenen. Toch leuk.
Via de Tesco (‘AH-XL’) naar huis gelopen.

Om 9 uur waren alle batterijen leeg: telefoon, fototoestel en Peter.
Beetje veel foto’s deze keer.
En jammer dat er bijna geen foto’s van het prachtige Mull zijn. Foto’s vanuit de rijdende bus zijn geen succes.

Excursie naar 3 eilanden. Eerst oversteken naar Mull. Een heel groot eiland en prachtig. Geen foto’s, want we reden er (in anderhalf uur) met de bus doorheen. Eiland 2 is Iona; aan de westkust van Mull. Eiland 3 is Staffa. Een onbewoond eilandje, middenin zee.

Een prachtig eiland. Maar vanuit de bus is het slecht foto’s maken…

De abbey van Iona

Een kruis op Iona

in de abbey van Iona

kloostergangen

Kloostergangen

In de abbey

Op weg naar Staffa vaart de schipper (vlak bij Iona) langs dit eilandje met zeehonden

Zo leuk… Ze zwommen een eindje met ons mee richting Staffa

Gezien vanuit de boot naar Staffa. Hier zou ik straks ook lopen

zo ziet Staffa er vanuit zee uit

dit voert naar een grot. Je loopt (langs een touwtje) over 6-kantige basalt-formaties.

op Staffa

op Staffa

Hier kon je met wat moeite naar toe lopen

De boot komt ons na een uurtje weer ophalen

Je krijgt een indruk van Staffa en van de boot

In de haven van Mull komt de ferry ons ophalen

Op de terugweg van Mull naar Oban aan boord ‘fish and chips’ gegeten. Best redelijk.

Toch nog even wat boodschapjes bij de Tesco. Beetje laat. Alleen nog selfservice.

de golfbaan is maar 800 meter vanaf ons huisje

We hadden de moed eigenlijk al opgegeven, maar de Distillery had voor 11 uur een extra whisky-tour (‘first come, first served’) ingelast. We konden nog net mee.

‘s middags een rondje golf gespeeld. De golfbaan is hier 800 meter vandaan.

“s Avonds spectaculair vis gegeten (de geliefde deed nog wat kalm aan) en een mooie zonsondergang gezien.

Morgen de ‘three isle excursion’. Het dreigt mooi weer te worden….

Omdat alles is volgeboekt, lassen ze af en toe een extra tour in voor mensen die langskomen (‘first come, first served’)

in deze vaten gist de gemoute gerst in een aar dagen tot ‘wort’

de Oban distillery heeft maar twee ‘stills’ en is daarmee een van de kleinste van Schotland

hier wordt het alcohol percentage van de spirit geregeld

kon je daar ook kopen. Cask strength…

Een belangrijk onderdeel van de whisky-tour

Hier zie je wel een beetje wat de hoogteverschillen zijn

best klimmen

Dagelijks moet de parkeermeter worden bijgevuld. Pond per uur (van 9:00-18:00)

Vooral de oesters waren voortreffelijk (en groot!!!)

ook lekker

Dat gebouwtje rechts is het visrestaurant waar we gegeten hebben

Wat boodschapjes gedaan in Oban; maar vooral een boottochtje (35 kilometer) gemaakt

Eerst maar het goede nieuws: volgens mijn garage (in Nederland) is het 99,9% zeker dat het de airco is, en het advies is om gewoon door te rijden. Airco niet gebruiken of vocht voor lief nemen. Niet hier bij een garage langs. Veel te ingewikkeld en en duur. Niet nodig.

Wat minder is, dat het eten gisteravond slecht gevallen is bij de geliefde. Hele nacht lopen spoken en overdag slapjes te bed. Gelukkig konden we de excursie kosteloos omboeken (naar woensdag).
Ik ben in mijn eentje met een klein boottochtje meegegaan. Niet superleuk. Vooral vanwege het grijze weer. Dat is woensdag hopelijk ook beter.

Oh ja: whisky-toer weer niet gelukt.

hier ben ik mee geweest

Op dit eilandje (bij Kerrera) ligt een zeehondenkolonie

we kwamen er best vlak bij

Verder nauwelijks beesten gezien. Een keer de rugvin van een dolfijn

Bij helder weer is dit waarschijnlijk mooier

8 jaar geleden wandelden wij op Kerrera en kwamen hier kangs

we deden een wedstrijd met deze veerboot

Kwamen we tegen

Kasteel Donolly een keer vanuit zee

De geliefde houdt het bij een geroosterd boterhammetje

tam dagje vandaag

Een schrik: de vloer van de auto (aan de kant van de bijrijder) is zeik- en zeiknat.
Internet leert: ofwel een verstopte afvoer van de airco, of iets ingewikkelds met het koelsysteem.
Zondag: dus je komt ook niet gauw verder.
De nattigheid stinkt niet en het niveau van de koelvloeistof lijkt ook OK.
Morgen maar eens met de garage (thuis) bellen. Maar vandaag ga ik er niet ver mee rijden.

De distillery heeft vandaag nog steeds geen plek.

We lopen naar ‘kasteel Donolly’. Daar schijnt vandaag een doedelzakspeler op te treden.
Maar: “sorry; no piper today”.

Ook niet echt lekker weer. We chillen maar een beetje in ons huisje.

We eten vanavond in een restaurant wat 8 jaar geleden ‘voortreffelijk’ was en vandaag ‘goed genoeg’.

Morgen de hele dag op pad met een ‘three island excursion’.

Stay tuned…

Koelvloeistof lijkt OK. Ik heb er verder geen verstand van

“Sorry: no piper today…”. Maar we kwamen juist voor die doedelzakspeler…

een excentriek bouwwerk boven Oban

Uitzicht vanaf McCaig’s tower. Iets links van het midden de destilleerderij (en ons huisje)

we hebben een prima plek

Boven de destilleerderij zie je McCaig’s tower

bij restaurant Coast. Goed; maar 8 jaar geleden was het voortreffelijk.

Staat voor morgen op de planning. Om 10 uur vertrekt de boot; om 20:00 weer thuis,

een eindje langs zee naar de ruïne van Donolly. Dan weer terug naar de haven en langs de Tesco (boodschappen) weer naar huis.

We boeken een excursie voor aankomende maandag en lopen verder wat in en rond het stadje Oban.
We ‘kennen’ het nog wel van 8 jaar geleden. Toen waren we er twee dagen, maar was het vreselijk weer. Een aantal dingen die we graag wilden doen konden toen (door dat weer) niet doorgaan.
Nu zitten we er een week. Een paar dagen zal het weer toch wel redelijk zijn?
Vandaag in ieder geval wel. Een minpuntje is wel dat de whisky-toer door de Oban distilleries voor de hele maand is volgeboekt.
Maar omdat we buren zijn (ons huisje staat echt tegen de achtermuur van de distillery aan) is er een kansje dat we toch een keer mee kunnen.
Morgenochtend om 10 uur moeten we het maar weer eens proberen…

In de haven scoren we (echt heerlijke) verse mosselen en ‘s avonds experimenteer ik met het gigantische fornuis in ons huisje.
Lamskoteletten zijn prima gelukt. Patat ook wel.

Door het keukenraam. Die muur (en de pijp erachter) is van de Oban-destilleerderij. Onder die golfplaten liggen volgens mij vaten whisky.

Hier zaten we 8 jaar geleden. Hel leuk. Maar nu zitten we beter. Pal in het centrum. En heel veel ruimte.

Zicht op de haven van Oban

Vanaf het Donolly ‘kasteel’ (een ruïne). Zicht op Oban (links); voor je het eiland Kerrera (daar hebben we 8 jaar geleden in de stromende regen gewandeld), en rechts in de verte Mull (daar gaan we maandag heen).

In de haven eten we kakelverse mosselen. Ik denk niet dat een mossel kakelt; maar je snapt het. Echt heerlijk.

in de keuken van huize Donolly hangt een soort boodschappenlijstje.

Hier doen we boodschappen. Een soort Albert Hein XL. 8 minuten lopen vanaf ons huisje

In het huisje best veel apparatuur. Ik maak lamskoteletten op het gasfornuis; patat in de elektrische oven en groenten uit de magnetron.

Om een uur of half elf rijden we weg uit Glasgow.
We nemen niet de kortste route, maar rijden door het National Park Loch Lomond.
Halverwege zelfs een slinger van 12 kilometer over een gravelweg: ‘the Three lochs Forest Drive’ langs een paar meren.
Om 4 uur komen we aan in Oban en weten zefs ons ‘appartement’ te vinden: hartje centrum. De ingang is een beetje een gribus; maar met het flatje is niks mis. Beetje oud, maar veel ruimte.
Na het uitpakken doen we wat boodschappen en gaan vanavond ‘koken’ (een lasagne opwarmen).
Morgen proberen wat dingen te boeken. We zitten hier een hele week.

Hier kunnen ze nog wel wat stikstof kwijt

de lunch bestaat uit ‘Haggis Balls’. Je moet maar durven. Vanwege het autorijden een lokaal soort cola.

het gaat om het witte weggetje

Langs ‘the Thee Logs Forest Drive’

de ingang van ons huisje belooft weinig goeds…

ons huisje. Middenin Oban. Vanuit het slaapkamerraam kijk ik tegen de achtermuur van Oban Distilleries aan.