Een zware, maar mooie, dag vandaag: de ‘Three Isles Excursion”.

Om 9 uur halen we de kaartjes op en om half 10 gaan we aan boord voor de ferry naar Mull.
Wel prima dat dit allemaal zo vlakbij ons huisje is.

De ferry steekt in een klein uur over naar Mull (eiland 1) en daar stappen we in een bus.
Die rijdt over een smalle weg in anderhalf uur naar de westkust van Mull.
We kijken onze ogen uit. Wat een prachtig eiland!

We stappen op de ferry naar Iona (eiland 2). Dat is maar 10 minuten.
Op Iona moeten we 2 uur zoet brengen. Dat doen we door een bezoek aan de ‘abbey’ daar. Zeker de moeite (en het entree-geld) waard.

Om 3 uur vertrekken we vanaf Iona met een soort snelle motorboot naar het eilandje Staffa (nummer 3).
Dat is een serieus stukje varen.
De schipper vaart ons eerst langs een eilandje waar wat zeehonden liggen; maar vooral leuk is dat we onderweg een paar dolfijnen tegenkomen die een stukje met de boot meezwemmen. Ik heb ze nog nooit (in het wild) zo dichtbij gezien.
Staffa is een klein (onbewoond) eilandje met eigenaardige basalt-formaties: 6-hoekig. In IJsland heb ik dat ook wel eens gezien. Iets met gestolde lava.
Langs een touw kun je (net boven zee) naar een grot lopen. Over die basaltblokken dus.
Ik ben ook nog even bovenop het eiland geweest.

Na een uur kwam de boot ons weer halen en drie kwartier later werden we op Mull afgezet (bij de ferry naar Iona).
Weer met de bus dezelfde weg terug en om half 8 de ferry naar Oban.

We worden welkom geheten door een clubje ‘pipers’. Toeval: de ‘Oban High School Pipe band’ is aan het oefenen. Toch leuk.
Via de Tesco (‘AH-XL’) naar huis gelopen.

Om 9 uur waren alle batterijen leeg: telefoon, fototoestel en Peter.
Beetje veel foto’s deze keer.
En jammer dat er bijna geen foto’s van het prachtige Mull zijn. Foto’s vanuit de rijdende bus zijn geen succes.

Een mooie dag vandaag!

We hadden de moed eigenlijk al opgegeven, maar de Distillery had voor 11 uur een extra whisky-tour (‘first come, first served’) ingelast. We konden nog net mee.

‘s middags een rondje golf gespeeld. De golfbaan is hier 800 meter vandaan.

“s Avonds spectaculair vis gegeten (de geliefde deed nog wat kalm aan) en een mooie zonsondergang gezien.

Morgen de ‘three isle excursion’. Het dreigt mooi weer te worden….

Eerst maar het goede nieuws: volgens mijn garage (in Nederland) is het 99,9% zeker dat het de airco is, en het advies is om gewoon door te rijden. Airco niet gebruiken of vocht voor lief nemen. Niet hier bij een garage langs. Veel te ingewikkeld en en duur. Niet nodig.

Wat minder is, dat het eten gisteravond slecht gevallen is bij de geliefde. Hele nacht lopen spoken en overdag slapjes te bed. Gelukkig konden we de excursie kosteloos omboeken (naar woensdag).
Ik ben in mijn eentje met een klein boottochtje meegegaan. Niet superleuk. Vooral vanwege het grijze weer. Dat is woensdag hopelijk ook beter.

Oh ja: whisky-toer weer niet gelukt.

(small?) problems….

Een schrik: de vloer van de auto (aan de kant van de bijrijder) is zeik- en zeiknat.
Internet leert: ofwel een verstopte afvoer van de airco, of iets ingewikkelds met het koelsysteem.
Zondag: dus je komt ook niet gauw verder.
De nattigheid stinkt niet en het niveau van de koelvloeistof lijkt ook OK.
Morgen maar eens met de garage (thuis) bellen. Maar vandaag ga ik er niet ver mee rijden.

De distillery heeft vandaag nog steeds geen plek.

We lopen naar ‘kasteel Donolly’. Daar schijnt vandaag een doedelzakspeler op te treden.
Maar: “sorry; no piper today”.

Ook niet echt lekker weer. We chillen maar een beetje in ons huisje.

We eten vanavond in een restaurant wat 8 jaar geleden ‘voortreffelijk’ was en vandaag ‘goed genoeg’.

Morgen de hele dag op pad met een ‘three island excursion’.

Stay tuned…

Een rustig dagje vandaag.

We boeken een excursie voor aankomende maandag en lopen verder wat in en rond het stadje Oban.
We ‘kennen’ het nog wel van 8 jaar geleden. Toen waren we er twee dagen, maar was het vreselijk weer. Een aantal dingen die we graag wilden doen konden toen (door dat weer) niet doorgaan.
Nu zitten we er een week. Een paar dagen zal het weer toch wel redelijk zijn?
Vandaag in ieder geval wel. Een minpuntje is wel dat de whisky-toer door de Oban distilleries voor de hele maand is volgeboekt.
Maar omdat we buren zijn (ons huisje staat echt tegen de achtermuur van de distillery aan) is er een kansje dat we toch een keer mee kunnen.
Morgenochtend om 10 uur moeten we het maar weer eens proberen…

In de haven scoren we (echt heerlijke) verse mosselen en ‘s avonds experimenteer ik met het gigantische fornuis in ons huisje.
Lamskoteletten zijn prima gelukt. Patat ook wel.

Om een uur of half elf rijden we weg uit Glasgow.
We nemen niet de kortste route, maar rijden door het National Park Loch Lomond.
Halverwege zelfs een slinger van 12 kilometer over een gravelweg: ‘the Three lochs Forest Drive’ langs een paar meren.
Om 4 uur komen we aan in Oban en weten zefs ons ‘appartement’ te vinden: hartje centrum. De ingang is een beetje een gribus; maar met het flatje is niks mis. Beetje oud, maar veel ruimte.
Na het uitpakken doen we wat boodschappen en gaan vanavond ‘koken’ (een lasagne opwarmen).
Morgen proberen wat dingen te boeken. We zitten hier een hele week.

Mooi weer vandaag.
We beginnen met een wandeling naar George Square, waar we ‘City Chambers’ (het gemeentehuis) binnenstappen.
Volgens het boekje is dat spectaculair mooi; en dat is ook zo. Vandaar lopen we naar de kathedraal (en het kerkhof erboven).
De jongen bij de VVV zegt dat we vandaar in een half uur naar Clydeside-distilleries kunnen lopen; maar dat geloven we niet (en terecht).
We doen een ‘hop-on’ op de bus en zijn iets voor 1 uur bij de distilleries. Om 01:20 kunnen we aan een toer meedoen en nemen eerst nog even een sandwich.
De whisky-toer is zonde van het geld en de tijd. Ik heb er al heel wat gedaan; maar deze is echt de minste. En de whisky is ook niet bijzonder lekker.
We stappen weer op de bus en gaan er bij ‘Botanic Gardens’ uit. Een (heel) klein beetje leuk.
Vanaf die gardens lopen we naar de universiteit en stappen daar weer op de bus die ons naar het centrum brengt.
We nemen een biertje in een pub en sjokken verder de stad in; onder andere omdat we het station willen zien.
Vlak bij het hotel eten we bij een Italiaans restaurant en om ongeveer kwart over 8 zijn we op onze kamer.
Mooie dag. Morgen naar Oban.

Om 7 uur gaat onze wekker. We hadden niet aan het uur tijdverschil gedacht en dat blijkt achteraf dus 6 uur te zijn.
We rijden iets voor 10 uur (‘local time’) de boot af en rijden probleemloos in ruim 3 uur naar het centrum van Glasgow. Bij het hotel kun je niet parkeren (alleen uitladen) en je moet de auto een blokje verder in een parkeergarage zetten.
Eerst maar eens eten. Phia heeft bij het ontbijt nog niet veel genomen, dus die is wel toe aan iets stevigs.

We besluiten een tweedaags abonnement te nemen op de ‘hop-on-hop-off’ sightseeing bus, om op die manier de stad een beetje te leren kennen. Die bus rijdt elk kwartier en doet anderhalf uur over een rondje. Eén van de stops is vlak bij ons hotel.
Het blijft een ‘hop-on’. We hebben niet de puf om ergens uit te stappen. Ook niet echt goede plannen gemaakt.

Als we rond zijn, lopen we door het centrum naar ons hotel. Daar is het feest (met een uur gratis drank), want het hotel bestaat vandaag precies 1 jaar.
Heel saai blijven we die avond ‘thuis’. Een beetje bijkomen van de slechte afgelopen nacht en de eerste 300 linkse kilometers. Morgen hopelijk wat actiever en misschien leukere foto’s.

Om 3 uur aangekomen in IJmuiden en we mochten bijna meteen het grote schip op rijden. Met prachtig weer op het terras bovenop de boot het vertrek afgewacht.
Iets na 5 uur kiezen we het ruime sop en ietwat tot onze verbazing deint het schip best een beetje. Phia krijgt er steeds meer last van en uiteindelijk zit ik alleen aan tafel. Best jammer, want we hadden geboekt (en al betaald) voor een luxe diner in een prima restaurant aan boord.
Het kaasplankje heb ik in de hut opgegeten, maar Phia lag voor pampus.

Maar een beetje nieuws gekeken op mijn telefoon. Mede vanwege politiek toestanden, had ik geïnvesteerd in WiFi (via de satelliet). !7 euro voor 24 uur.

Een paar jaar geleden ben ik lid geworden van ‘de Zonnewijzerkring‘.
Zelfs een cursus gedaan en een paar keer bij hun bijeenkomsten geweest.
Maar mijn kennis/interesse was wat weggezakt. En ‘door Corona’ waren er ook maar weinig activiteiten.
Maar zaterdag was het weer eens zover: een excursie.
Naar Utrecht. Om 10 uur koffie en daarna langs een aantal zonnewijzers; waarbij diverse leden van de club tekst en uitleg gaven.
Na de lunch (in het café van de Domkerk) een stadswandeling onder leiding van een stadsgids. Daar ook natuurlijk wat extra aandacht voor zonnewijzers.
Prachtig weer en daardoor ‘deden’ alle wijzers het ook goed.

We begonnen bij de Jacobi-kerk.
In de gevel daar is de oudste zonnewijzer van Nederland te vinden.
Binnen in de kerk een mechaniek wat de klokken kan (kon?) laten luiden.
Weer buiten de kerk is een tweede zonnewijzer te zien.

Vervolgens naar ‘het Nicolaas Beetshuis’ in de Boothstraat. In een muur van het huis waar Beets heeft gewoond, steekt een stuk van een draagbalk naar buiten. Met wat pijn en moeite zijn daarop de resten van een zonnewijzer(tje) te zien.
Het ding heeft veel restauratie nodig, maar niemand wil/durft/kan er aan beginnen…

Verder naar het Janskerkhof.
Daar is op het marktplein een ‘analemmatische zonnewijzer‘ aanwezig. Op zo’n wijzer moet je gaan staan en je eigen schaduw geeft dan de tijd aan. Zaterdags is op die plek een bloemetjesmarkt; maar speciaal voor deze gelegenheid heeft de marktmeester er voor gezorgd dat vandaag op de wijzer geen kraampje staat.

We maken een tussenstop bij de Sint Willibrord kerk. Er is op, bij of in die kerk geen zonnewijzer te bekennen, maar de organisatie van de excursie vond het gewoon een prachtige kerk en een bezoekje waard. Dat is ook wel zo…

De (eenvoudige) lunch nemen we in het café van de Domkerk.

Vervolgens neemt een officiële stadsgids ons mee.

We kijken eerst bij een zonnewijzer aan de Buurkerk en gaan dan de Domtoren in/op om daar de zonnewijzer te bekijken die in een raam van de toren is geplaatst. Dat laatste is nog een gedoetje, omdat de toren in de steigers staat en je eigenlijk niet op die plek mag komen. Wij (deze ene keer) wel. Als we maar wel even een helm opzetten…
Deze twee laatste zonnewijzers zijn door de Kring bij het jubileum van 2003 aan de stad Utrecht geschonken.

Hieronder een paar foto’s die tijdens de stadswandeling zijn gemaakt.
De gids wist niets van zonnewijzers en heeft ook wel wat van ‘ons’ bijgeleerd. Want op aanwijzingen van de organisatie moest hij soms een klein stukje afwijken van zijn standaardroute en soms ook even stoppen op een plaats waarvan hij nooit wist dat daar iets ‘bijzonders’ was te zien.
Mede vanwege het prachtige weer was het allemaal heel genoeglijk. En Utrecht is eigenlijk heel mooi.

De excursie eindigde bij een luxe restaurant.
Een sponsor van de Kring (een rijke verzamelaar) had daar een paar van zijn topstukken tentoongesteld en trakteerde op een luxe borrel.

Het was een erg leuke dag.
Ik heb me meteen opgegeven voor een herhaling van de cursus zonnewijzerkunde om mijn kennis weer wat op te halen…