Als ‘seizoens-tafereel’ heb ik een kaars gemaakt.
Voor nicht Herma (zij speelt klarinet) heb ik voor haar verjaardag een ‘G-sleutel’ gemaakt’
En met elke kerstkaart had ik een klein cadeautje toegevoegd. Helaas ben ik vergeten een foto te maken toen de hele tafel vollag met (50) kaarten en knutsels.
De ‘gallery’ hieronder laat wat foto’s zien van de productie.
Tijdens het koken een ‘pets’ en 3 van de 5 pitten gaven foutcode ‘E’.
Blij dat er tenminste nog twee wel werkten, maar het is toch een gemis.
Na een valse start (monteur meldde zich ziek) kwam toch op 20 december de Neff-monteur. Gelukkig voor de kerst.
De garantie was net 2 maanden afgelopen, maar er werd een ‘coulance’ toegepast.
Ik was volkomen verbijsterd door de gigantische hoeveelheid electronica in dat ding.
Er was 1 printplaat doorgebrand. Hij had een nieuwe bij zich.
Binnen een uur was de monteur weer weg.
Blij.
Een paar dagen geleden kwam zoon Evert met de vraag “of ik dinsdagavond wat had…”.
Hij stelde voor om samen naar ‘Eindhoven Glow’ te gaan. Dat is een terugkerend evenement waarbij in de stad een groot aantal lichtgevende kunstwerken zijn opgesteld.
Evert was er al een paar keer eerder geweest en het leek hem ook wel wat voor mij. En een mooi ‘vader-zoon moment’.
Ik vond het een fantastisch idee.
Wij erheen.
Het was helaas dramatisch waardeloos weer, maar toch een leuke avond.
De afgelopen week (!) bezig geweest met een achteraf iets te ambitieus project. Het lijkt (leek) me leuk om voor het raam een ‘seizoens-afhankelijk’ tafereel te plaatsen. Nu dus herfst; en dat dan verderop in het jaar te wisselen.
Mijn herfst-tafereel is te ingewikkeld geworden. Te complexe vormen. In ieder geval gaan ze mijn krachten een beetje te boven. Het kostte verschrikkelijk veel tijd (en ‘mislukt glas’) en echt ‘pas’ krijg je het dan ook niet. Dat heeft weer gevolgen voor het soldeerwerk. Iets anders is dat sommige glaskeuzes niet erg gelukkig waren. De achterste heuvels zijn te licht, als je het tafereel voor een raam plaatst.
Maar ja… het is klaar… En ik geef mezelf een krappe voldoende.
Ben wel blij dat het af is. En weer van geleerd natuurlijk. het valt nog te bezien of ik nog meer taferelen ga maken. Eerst maar wat uitrusten en wellicht wat kleinere projectjes doen.
In de ‘galerij’ hieronder zie je een flink aantal foto’s van het proces. Als je erop klikt zie je ze groter en in het bijschrift van de foto’s staat af en toe wat uitleg.
Bij mijn tweede workshop had ik een ijsvogel gemaakt.
Mijn zusje vond die prachtig en wilde er ook wel een.
Voor haar verjaardag heb ik deze gemaakt. Eigenlijk mooier dan mijn eerste exemplaar.
Misschien word ik er toch wel handiger in….
Al een paar keer had ik op Internet zo’n bij op een honingraat gezien.
Leek me leuk om te maken, maar… wat moet je er dan mee.
(het blijft een ‘gevaar’ dat ik mijn hele huis volzet met creaties).
Mijn neef Hubert is een imker. Hem ga ik hier een plezier mee doen. Hij is begin november jarig.
Begin oktober heb ik een rondleiding gevolgd over ‘Enka’ en daar zag ik een model van de twee schoorstenen. Met name die ‘grote’ is toch wel heel groot. Het is met 85 meter de hoogste ‘gemetselde schoorsteen’ van Nederland. Mijn zoon Koen woont in een van de huizen onder die schoorsteen en het leek me leuk om dat hele complexje eens te printen op mijn 3D-printer.
Via de gidsen van de rondleiding kwam ik in contact met de man die de modellen heeft gemaakt (en geprint) en van hem kreeg ik het bestandje waarmee ik de schoorsteen zelf zou moeten kunnen printen.
Een probleem/uitdaging was, dat ik de schoorsteen graag in schaal 1:200 wilde printen. Want ik heb in mijn boekenkast een heel ‘wijkje’ van huizen die ik zelf getekend heb en op die schaal geprint.
Maar 85 meter wordt (bij schaal 1:200) zo’n 42 centimeter en mijn printer kan maximaal 25 centimeter hoog. Het moest dus in twee delen.
Het lukte me niet erg om dat bestandje te splitsen, maar de maker ervan was zo vriendelijk dat voor me te doen en me nu dus twee bestandjes te geven (onderkant en bovenkant).
Of de duvel ermee speelt (en dat zal wel) kreeg mijn printer een probleem. ‘Om de zoveel tijd’ ontstaat er een hapering in de toevoer van het plastic. Vaak breekt dan het model (of valt om) en de rest van het plastic ‘dwarrelt’ dan zonder hechting naar beneden. Plaatje maakt het wel duidelijker. De print van de schoorsteen duurt een uur of 15, dus vaak ontdekte ik dan pas ‘s morgens dat het halverwege de rit mis was gegaan. Van alles geprobeerd (en vele mislukkingen), maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Het probleem met de printer is nog niet helemaal uit de wereld, maar het gaat soms vele uren prima. En voor de meeste modellen is dat goed genoeg. Maar helemaal lekker zit het me nog niet…
Het was dus een heel getob; maar met het resultaat ben ik best tevreden. Het hele ‘grote schoorsteenplein’ heb ik nu in schaal 1:200 in mijn boekenkast staan. Je ziet dan toch wel goed hoe gigantisch groot die schoorsteen is. Kijk maar eens als je de molen er naast zet…
Vandaag heeft Jelle een zusje gekregen.
‘Alles is goed’ en iedereen blij.
Vandaag een rondleiding gehad over ‘Enka’.
Ik kom daar best vaak, maar heb toch een paar leuke nieuwe dingen gehoord en gezien.
Bij de foto’s hieronder staat in het commentaar vaak wat meer informatie.
Als je meer wil weten: op Internet is heel vreselijk veel te vinden over de oude Enka-fabriek. Een goed begin is hier. Daar wordt ook verwezen naar een archief bij YouTube. Veel mooie filmpjes.
Karakteristiek onderdeel van het terrein vormen de twee schoorstenen: ‘de grote’ en ‘de kleine’.
Als je er vlakbij staat lijken ze allebei heel groot, maar van afstand (en in het schaalmodel) zie je toch wel duidelijk het verschil.
De ‘kleine’ (dunne) was de schoorsteen van de electriciteitscentrale; middenin de fabriek.
De ‘grote’ is veel later gebouwd en diende voor het afboeren van giftige gassen.
Aan het eind van de rondleiding kwamen we bij ‘de Proefzaak’ (vroeger was dat het EHBO-gebouw).
Eronder blijkt een (atoom) schuilkelder te zijn geweest.
Tegenwoordig is er een ‘escape-room‘; maar je kunt er toch nog van alles in herkennen.
Het blijft maar mooi weer. En dan ‘moet’ je eigenlijk naar buiten.
Maar toch wat glas-in-lood projectjes gedaan.
Begin van de maand begon ik wat na te denken over ‘de Kerst’.
Op Internet kwam ik ergens een leuk kerstboompje tegen en heb even overwogen er daar een heleboel van te gaan maken en die als een kerstkaart te versturen.
Ik moet toch een beetje ‘van dat glas af’.
Maar dat was veel te ambitieus. Veel te veel werk en ook veel te zwaar/groot/duur om te versturen.
Ik heb het maar bij een stuk of zes ‘boompjes’ gelaten en ben nog wat aan het piekeren over een wat grotere.
Kerst is ook wel wat ver weg.
Daarom eerst twee herfstbladeren gemaakt.
De eerste is een Esdoorn.
Wel mooi; maar achteraf zijn de verschillende glassoorten nog teveel gelijk.
De tweede (wat kleiner) is een eik. Simpeler; maar eigenlijk mooier.
Een ‘golfvriendin’ van me had mijn ‘greens’ gezien en vroeg of ik soms ook wat leuks wist voor ‘Jeu de Boules’ (dat speelt zij ook veel).
Op Internet een logo gevonden en geprobeerd om dat te maken. Maar het leek net een ‘Mickey Mouse’.
Na rijp beraad een soort vooraanzicht gemaakt.
‘Voor een keertje’ wel leuk (en de dame in kwestie was er blij mee), maar ik ga er niet meer maken. Was ook nog best groot/zwaar….
‘Last but not least’ heb ik een tuin-ornament gemaakt voor mijn vriend Rik.
Hij had nog een cadeautje tegoed voor zijn 70e verjaardag.
Ik had al eens eerder zo’n ding gemaakt en daarbij gemerkt dat het gauw ‘te slap’ wordt. Nu heb ik de zijkanten van zink gemaakt. Helaas bleek dat nog niet stevig genoeg en moest er weer een aluminium U-profieltje om heen. Eigenlijk is dat niet zo mooi. Een volgende keer (als dat nog komt) maar wat anders proberen te te verzinnen.
Vandaag ‘doen we’ de laatste dingen die we graag nog willen zien.
We beginnen de ochtend met een bezoek aan de kerk op de Hauptmarkt.
Die kerk is helemaal ingebouwd tussen de huizen en via een klein poortje kom je via een gangetje bij de hoofdingang van de kerk.
Ik vind hem mooi/rustig van binnen…
Daarna naar de Porta Nigra . Daar kun je naar binnen en dat is leuker dan gedacht. Ook een fraai uitzicht op de stad.
We maken een kort hernieuwd bezoekje aan de Lieve Vrouwen Kerk (tegen de Dom aan).
Gisteravond ergens gelezen dat de pilaren van die kerk zo zijn beschilderd, dat er maar één plek is vanwaar je al die schilderingen kunt zien.
Dat moeten we natuurlijk even controleren. En nog een keer naar die mooie ramen gekeken.
Verder naar de Basilica van Constantijn. Dat is een heel groot gebouw. Het is tegenwoordig een kerk en van binnen helemaal leeg. Apart…
Het begint weer te regenen. In het hotel nemen we koffie en wachten tot het weer (een beetje droog wordt). We gaan naar het stadsmuseum Simeonstift (naast de Porta Nigra). Maar eerst gaat Phia even shoppen en ik ga naar het speelgoedmuseum (op de Hauptmarkt). Daar is niets aan en ik verdrink mijn verdriet op de proeverij op de markt. Op mijn vraag welke wijn ze adviseren met dit weer, komt men met ‘glühwhein’. Maar ik neem toch maar een lokale Riesling.
Ik ontmoet Phia weer bij het museum en daar kijken we even rond. Klein beetje leuk…
Net naast het het museum staat een standbeeld van Karl Marx. Die is hier geboren. Het beeld is geschonken door China. Dat was indertijd (2017) nog een gedoetje…
Laatste (kleine) puntjes op onze bucketlist zijn nog de Thermen am Viehmarkt en het geboortehuis van Karl Marx.
Met beide zijn we gauw klaar. En het begint weer te regenen. Gelukkig zijn we (natuurlijk) vlak bij het hotel.
‘s Avonds wilden we weer gaan eten bij de Brasserie, naar die is vol. We eten daarom bij de Griek op het pleintje voor ons hotel. Best aardig.
We hebben ‘alles af’ en gaan morgen (zaterdag) gewoon in één keer naar huis. Daar valt verder weinig over te melden