In oktober vorig jaar heb ik mijn eerste ‘useless machine’ gemaakt. Zie mijn blog-entry.
Wel grappig; maar het is eigenlijk maar domme brute kracht.
Weer wat verder gekeken en ik kwam terecht bij een leuk ding, wat twee servo-motoren heeft, die aangestuurd worden door een (programma in een) microprocessor.
De eerste motor doet een klepje open (en dicht), waaruit een arm komt (aangestuurd door de tweede servo) die de schakelaar uitzet.
Het grappige is dat je in de programmatuur allerlei ‘gedrag’ kunt vastleggen. Als de ‘gebruiker’ bijvoorbeeld snel de schakelaar weer aanzet, terwijl de arm weer op weg is naar de rust-stand, kan de machine ‘kwaad’ worden en op een andere manier de schakelaar weer uitzetten.
Deze dan maar zelf bouwen?
Mezelf kennende, gaat me dat niet lukken in hout. En zo’n elektronica-wonder ben ik nu ook weer niet. Verder heb ik het idee dat de machine uit dat filmpje altijd (een beetje) stroom blijft gebruiken. En dat kost je je batterijen….
Pieker, pieker, pieker.
En ik heb de volgende beslissingen genomen:
– gebruik een kant en klare microprocessor met aanverwante sturing: een Arduino.
– gebruik een relais om te zorgen dat ik volledig stroomloos ben als de schakelaar uit staat (zie schema hieronder)
– bouw het niet in hout, maar in plastic; waarbij ik alle onderdelen in Sketchup teken en op mijn 3D-printer print.
Zo gezegd; zo gedaan.
Begonnen (begin december 2021) met aanschaf van een Arduino starter kit en mezelf dat ‘platform’ een beetje eigen gemaakt.
Een relais en een wisselschakelaar gekocht en mijn roestige electra-kennis toegepast. Je kunt nu de Arduino aanzetten met een schakelaar en het eerste wat de Arduino doet is een relais aanspreken wat ervoor zorgt dat de Arduino aan blijft, ook als je de schakelaar weer uitzet. Als de Arduino ‘klaar’ is; zet hij zichzelf uit door het relais weer te laten afvallen.
De volgende stap was aanschaf van twee servo-motortjes en een beetje pielen op een stukje hout.
Eigenlijk liep dat allemaal best. Ook niet echt moeilijk. Helaas moet ik wel toegeven dat ik in het proces twee Arduino’s heb opgeblazen door kortsluiting. Nu kost zo’n ‘Arduino Nano Every’ (de kleinste Arduino) wel niet ‘de wereld’ (ongeveer 12 euro), maar ik schaam me er toch wel voor….
Maar nu het laatste onderdeel van het plan. De mechanica bouwen in plastic. Daar ben ik wel een week of twee mee bezig geweest. Zie de plaatjes hieronder en vooral het filmpje van de montage.
Best veel werk dus; maar ik kan me niet voorstellen dat/hoe ik het ‘in hout’ voor elkaar had gekregen.
Uiteindelijk een kwestie van alle onderdelen in elkaar zetten.
in elkaar zetten van de machine
Ik ben er de eerste drie weken van januari bijna full-time mee bezig geweest. Ik verklaar hem nu voor klaar. Ik had nog het plan om dit plastic gebeuren tot ‘binnenwerk’ te verklaren en het hele ding te laten zakken in een houten doos (met een houten deksel. Maar eigenlijk vind ik het in plastic ook wel mooi. En… ik was het wel een beetje zat, zo langzamerhand.
Heel misschien bouw ik er nog wel een keer eentje (waarin ik wat kleine details aanpas) en dat ik die dan wel in een houten doos doe. Nog eentje bouwen is niet echt moeilijk; want ik heb natuurlijk alle ontwerpen en stuurbestanden voor de 3D-printer nog. Het kost dan ‘alleen’ nog maar 3 tientjes onderdelen (Arduino; servo’s, relais), een paar ons plastic en heel veel (print-) tijd.
Maar ik denk dat het hier wel bij blijft…
Het heeft allemaal eigenlijk iets teveel tijd, geld en moeite gekost; maar ik ben toch wel blij dat ik het gedaan heb…
