3 pitten stuk

Tijdens het koken een ‘pets’ en 3 van de 5 pitten gaven foutcode ‘E’.
Blij dat er tenminste nog twee wel werkten, maar het is toch een gemis.

Na een valse start (monteur meldde zich ziek) kwam toch op 20 december de Neff-monteur. Gelukkig voor de kerst.
De garantie was net 2 maanden afgelopen, maar er werd een ‘coulance’ toegepast.
Ik was volkomen verbijsterd door de gigantische hoeveelheid electronica in dat ding.
Er was 1 printplaat doorgebrand. Hij had een nieuwe bij zich.
Binnen een uur was de monteur weer weg.

Blij.

op de voorgrond 3 van de 5 spoelen

veel electronica!

doorgebrande printplaat

Een paar dagen geleden kwam zoon Evert met de vraag “of ik dinsdagavond wat had…”.
Hij stelde voor om samen naar ‘Eindhoven Glow’ te gaan. Dat is een terugkerend evenement waarbij in de stad een groot aantal lichtgevende kunstwerken zijn opgesteld.
Evert was er al een paar keer eerder geweest en het leek hem ook wel wat voor mij. En een mooi ‘vader-zoon moment’.
Ik vond het een fantastisch idee.
Wij erheen.
Het was helaas dramatisch waardeloos weer, maar toch een leuke avond.

dit soort dingen dus

Ik denk dat de lichtstralen de regenwolken lek prikten

rondje van een kilometer of vijf

Zo is het geworden

De afgelopen week (!) bezig geweest met een achteraf iets te ambitieus project. Het lijkt (leek) me leuk om voor het raam een ‘seizoens-afhankelijk’ tafereel te plaatsen. Nu dus herfst; en dat dan verderop in het jaar te wisselen.

Mijn herfst-tafereel is te ingewikkeld geworden. Te complexe vormen. In ieder geval gaan ze mijn krachten een beetje te boven. Het kostte verschrikkelijk veel tijd (en ‘mislukt glas’) en echt ‘pas’ krijg je het dan ook niet. Dat heeft weer gevolgen voor het soldeerwerk. Iets anders is dat sommige glaskeuzes niet erg gelukkig waren. De achterste heuvels zijn te licht, als je het tafereel voor een raam plaatst.
Maar ja… het is klaar… En ik geef mezelf een krappe voldoende.

Ben wel blij dat het af is. En weer van geleerd natuurlijk. het valt nog te bezien of ik nog meer taferelen ga maken. Eerst maar wat uitrusten en wellicht wat kleinere projectjes doen.

In de ‘galerij’ hieronder zie je een flink aantal foto’s van het proces. Als je erop klikt zie je ze groter en in het bijschrift van de foto’s staat af en toe wat uitleg.

goeie kleuren bij elkaar zoeken blijf ik lastig vinden

Dit is een boom met herfstbladeren. Het is even een weet…

de boom links, opgevuld

zo moet het ongeveer worden

het stuk rechtsonder alvast (een beetje) in elkaar gesoldeerd

dit soort stukjes zijn gewoon te moeilijk (voor mij). ‘tien keer slijpen; nog te klein…’

dit gaf me heel wat hoofdbrekens en gepruts

schiet lekker op

Nu nog schoonmaken, folie aanbrengen en solderen

in dit detail wordt van alles duidelijk. Past niet erg. Maar ik weet ook niet of dat eigenlijk wel kan.

Een detail van het soldeerwerk. Niet echt superstrak

Buiten is het donker

‘s avonds laat is het van buitenaf ook wel leuk

Op ‘kerkraam-afstand’ zie je minder fouten

je moet het een beetje op afstand zien

Zo is het geworden

Kleuren vallen me toch wat tegen. En sommige glasdelen zijn te licht

In het zijraam is misschien beter

ijsvogel voor m’n zusje

Bij mijn tweede workshop had ik een ijsvogel gemaakt.
Mijn zusje vond die prachtig en wilde er ook wel een.
Voor haar verjaardag heb ik deze gemaakt. Eigenlijk mooier dan mijn eerste exemplaar.
Misschien word ik er toch wel handiger in….

Daar gaat ook meer tijd in zitten dan je zo zou denken

Dat folie eromheen plakken is eigenlijk nog het meeste werk

ik wilde een echt ‘glas-in-lood oog’ en dat was nog een beetje prutsen

maar hij moet nog op een tak

een bij voor (imker) neef Hubert

Al een paar keer had ik op Internet zo’n bij op een honingraat gezien.
Leek me leuk om te maken, maar… wat moet je er dan mee.
(het blijft een ‘gevaar’ dat ik mijn hele huis volzet met creaties).
Mijn neef Hubert is een imker. Hem ga ik hier een plezier mee doen. Hij is begin november jarig.

je kunt al zien hoe het moet worden

Eerste keer dat ik dat zo doe; maar zal zeker niet de laatste keer zijn.

op Enka

Begin oktober heb ik een rondleiding gevolgd over ‘Enka’ en daar zag ik een model van de twee schoorstenen. Met name die ‘grote’ is toch wel heel groot. Het is met 85 meter de hoogste ‘gemetselde schoorsteen’ van Nederland. Mijn zoon Koen woont in een van de huizen onder die schoorsteen en het leek me leuk om dat hele complexje eens te printen op mijn 3D-printer.

Via de gidsen van de rondleiding kwam ik in contact met de man die de modellen heeft gemaakt (en geprint) en van hem kreeg ik het bestandje waarmee ik de schoorsteen zelf zou moeten kunnen printen.
Een probleem/uitdaging was, dat ik de schoorsteen graag in schaal 1:200 wilde printen. Want ik heb in mijn boekenkast een heel ‘wijkje’ van huizen die ik zelf getekend heb en op die schaal geprint.
Maar 85 meter wordt (bij schaal 1:200) zo’n 42 centimeter en mijn printer kan maximaal 25 centimeter hoog. Het moest dus in twee delen.
Het lukte me niet erg om dat bestandje te splitsen, maar de maker ervan was zo vriendelijk dat voor me te doen en me nu dus twee bestandjes te geven (onderkant en bovenkant).

zo trof ik regelmatig de zaak ‘s morgens aan

je ziet grote haperingen in de toevoer van het plastic en op een gegeven moment is het model omgevallen

pas op het laatst ging het mis :-(

de zaak maar losgeschroefd en een onderdeeltje vervangen. En de print opnieuw gestart in hogere temperatuur en lagere snelheid

hier heeft de toevoer toch weer eventjes gehaperd

Of de duvel ermee speelt (en dat zal wel) kreeg mijn printer een probleem. ‘Om de zoveel tijd’ ontstaat er een hapering in de toevoer van het plastic. Vaak breekt dan het model (of valt om) en de rest van het plastic ‘dwarrelt’ dan zonder hechting naar beneden. Plaatje maakt het wel duidelijker. De print van de schoorsteen duurt een uur of 15, dus vaak ontdekte ik dan pas ‘s morgens dat het halverwege de rit mis was gegaan. Van alles geprobeerd (en vele mislukkingen), maar uiteindelijk is het toch gelukt.
Het probleem met de printer is nog niet helemaal uit de wereld, maar het gaat soms vele uren prima. En voor de meeste modellen is dat goed genoeg. Maar helemaal lekker zit het me nog niet…

Schoorsteen en molen beide in schaal 1:200. Schoorsteen is dan ruim 40 centimeter hoog

De top van de bovenste wiek is 24 meter boven de griond

Het was dus een heel getob; maar met het resultaat ben ik best tevreden. Het hele ‘grote schoorsteenplein’ heb ik nu in schaal 1:200 in mijn boekenkast staan. Je ziet dan toch wel goed hoe gigantisch groot die schoorsteen is. Kijk maar eens als je de molen er naast zet…

al deze huizen zijn schaal 1:200

Lena is geboren!

Vandaag heeft Jelle een zusje gekregen.
‘Alles is goed’ en iedereen blij.

Vandaag een rondleiding gehad over ‘Enka’.
Ik kom daar best vaak, maar heb toch een paar leuke nieuwe dingen gehoord en gezien.
Bij de foto’s hieronder staat in het commentaar vaak wat meer informatie.
Als je meer wil weten: op Internet is heel vreselijk veel te vinden over de oude Enka-fabriek. Een goed begin is hier. Daar wordt ook verwezen naar een archief bij YouTube. Veel mooie filmpjes.

lopen onder begeleiding van een ‘app’

Ramen op het Noorden; dicht op het zuiden.

Een ‘knipoog’ naar het dak van de Fietser

vroeger ‘de Sponzenfabriek’

door deze gaatjes werden de draden ‘gespoten’

Vroeger kantine; tegenwoordig een basisschool

de trein reed ervoor langs

Tegenover ‘de Proefzaak’

op de herinneringsbank

Karakteristiek onderdeel van het terrein vormen de twee schoorstenen: ‘de grote’ en ‘de kleine’.
Als je er vlakbij staat lijken ze allebei heel groot, maar van afstand (en in het schaalmodel) zie je toch wel duidelijk het verschil.
De ‘kleine’ (dunne) was de schoorsteen van de electriciteitscentrale; middenin de fabriek.
De ‘grote’ is veel later gebouwd en diende voor het afboeren van giftige gassen.

Vanaf de brug over het spoor

op schaal

Schoorsteen van de (kolen) elektriciteitscentrale

Binnenin de grote schoorsteen

Aan het eind van de rondleiding kwamen we bij ‘de Proefzaak’ (vroeger was dat het EHBO-gebouw).
Eronder blijkt een (atoom) schuilkelder te zijn geweest.
Tegenwoordig is er een ‘escape-room‘; maar je kunt er toch nog van alles in herkennen.

In het vroegere EHBO-gebouw is nu een café

In de vroegere atoomschuilkelder

de schuilkelder in

Door te trappen regelde men de ventilatie en kon ook een beetje stroom opwekken.

Achter ‘de Proefzaak’

Het blijft maar mooi weer. En dan ‘moet’ je eigenlijk naar buiten.
Maar toch wat glas-in-lood projectjes gedaan.

Kerstbomen

Begin van de maand begon ik wat na te denken over ‘de Kerst’.
Op Internet kwam ik ergens een leuk kerstboompje tegen en heb even overwogen er daar een heleboel van te gaan maken en die als een kerstkaart te versturen.
Ik moet toch een beetje ‘van dat glas af’.
Maar dat was veel te ambitieus. Veel te veel werk en ook veel te zwaar/groot/duur om te versturen.
Ik heb het maar bij een stuk of zes ‘boompjes’ gelaten en ben nog wat aan het piekeren over een wat grotere.

snijden m.b.v. een (met 3D-printer gemaakte) sjabloon

er zijn linkerkanten en rechterkanten

Wit/doorzichtig glas

gekleurd en iets groter (kleine 18 cm hoog)

als Kerstkaart wellicht?

Hoe nu verder?

er zijn linkerkanten en rechterkanten

Herfstbladeren

Kerst is ook wel wat ver weg.
Daarom eerst twee herfstbladeren gemaakt.
De eerste is een Esdoorn.
Wel mooi; maar achteraf zijn de verschillende glassoorten nog teveel gelijk.
De tweede (wat kleiner) is een eik. Simpeler; maar eigenlijk mooier.

je begint met een tekening/plaatje

Op tafel eigenlijk mooier dan tegen het licht

‘tegen het licht’

op tafel

Jeu de Boules

Dit is een vooraanzicht (als je met je neus op de baan zou liggen).

Een ‘golfvriendin’ van me had mijn ‘greens’ gezien en vroeg of ik soms ook wat leuks wist voor ‘Jeu de Boules’ (dat speelt zij ook veel).
Op Internet een logo gevonden en geprobeerd om dat te maken. Maar het leek net een ‘Mickey Mouse’.
Na rijp beraad een soort vooraanzicht gemaakt.
‘Voor een keertje’ wel leuk (en de dame in kwestie was er blij mee), maar ik ga er niet meer maken. Was ook nog best groot/zwaar….

Geprobeerd het logo na te maken

‘tegen het raam’ leek het net een Mickey Mouse…

Tuin-ornament

bij Rik in de tuin

‘Last but not least’ heb ik een tuin-ornament gemaakt voor mijn vriend Rik.
Hij had nog een cadeautje tegoed voor zijn 70e verjaardag.
Ik had al eens eerder zo’n ding gemaakt en daarbij gemerkt dat het gauw ‘te slap’ wordt. Nu heb ik de zijkanten van zink gemaakt. Helaas bleek dat nog niet stevig genoeg en moest er weer een aluminium U-profieltje om heen. Eigenlijk is dat niet zo mooi. Een volgende keer (als dat nog komt) maar wat anders proberen te te verzinnen.

Hier moet het gaan gebeuren

Vind ik nog het moeilijkste….

de eerste stukjes liggen

Nu nog het lood….

expres zonder loden rand.

Jelle vindt het ook mooi

Aluminium U-profiel

bij Rik in de tuin

Vandaag ‘doen we’ de laatste dingen die we graag nog willen zien.

We beginnen de ochtend met een bezoek aan de kerk op de Hauptmarkt.
Die kerk is helemaal ingebouwd tussen de huizen en via een klein poortje kom je via een gangetje bij de hoofdingang van de kerk.
Ik vind hem mooi/rustig van binnen…

kerk helemaal ingebouwd door normale huizen en winkels

je moet het even weten te vinden

toegang vanaf de Hauptmakt

helemaal ingebouwd

mooie dingen wel, in die kerk

Daarna naar de Porta Nigra . Daar kun je naar binnen en dat is leuker dan gedacht. Ook een fraai uitzicht op de stad.

wereld-erfgoed

de Porta Nigra

middenvoor de Röhmerbrücke (met rechts de BarabarThermen). Helmaal linksmidden de Porta Nigra

vanaf de Porta Nigra

We maken een kort hernieuwd bezoekje aan de Lieve Vrouwen Kerk (tegen de Dom aan).
Gisteravond ergens gelezen dat de pilaren van die kerk zo zijn beschilderd, dat er maar één plek is vanwaar je al die schilderingen kunt zien.
Dat moeten we natuurlijk even controleren. En nog een keer naar die mooie ramen gekeken.

Onze Lieve Vrouwe Kerk

slechts vanaf 1 plek zijn al die schilderingen (op de pilaren) tegelijk te zien

Verder naar de Basilica van Constantijn. Dat is een heel groot gebouw. Het is tegenwoordig een kerk en van binnen helemaal leeg. Apart…

Overmorgen gaan we hem beter bekijken,

Het begint weer te regenen. In het hotel nemen we koffie en wachten tot het weer (een beetje droog wordt). We gaan naar het stadsmuseum Simeonstift (naast de Porta Nigra). Maar eerst gaat Phia even shoppen en ik ga naar het speelgoedmuseum (op de Hauptmarkt). Daar is niets aan en ik verdrink mijn verdriet op de proeverij op de markt. Op mijn vraag welke wijn ze adviseren met dit weer, komt men met ‘glühwhein’. Maar ik neem toch maar een lokale Riesling.

Ik ontmoet Phia weer bij het museum en daar kijken we even rond. Klein beetje leuk…
Net naast het het museum staat een standbeeld van Karl Marx. Die is hier geboren. Het beeld is geschonken door China. Dat was indertijd (2017) nog een gedoetje…

Tinnen soldaatjes

stadsmuseum

maquette van Trier na het bombardement in de tweede wereldoorlog

ze hebben van alles in dat stadsmuseum

Laatste (kleine) puntjes op onze bucketlist zijn nog de Thermen am Viehmarkt en het geboortehuis van Karl Marx.
Met beide zijn we gauw klaar. En het begint weer te regenen. Gelukkig zijn we (natuurlijk) vlak bij het hotel.

standbeekd van Karl Marx

in het Karl Marx Haus

onder dit gebouw liggen de thermen

Thermen am ViehMarkt

op de Hauptmarkt

‘s Avonds wilden we weer gaan eten bij de Brasserie, naar die is vol. We eten daarom bij de Griek op het pleintje voor ons hotel. Best aardig.

We hebben ‘alles af’ en gaan morgen (zaterdag) gewoon in één keer naar huis. Daar valt verder weinig over te melden

We gaan (op aanraden van onze vrienden) een dagje naar Saarburg; een half uurtje rijden vanaf Trier.

Inderdaad een leuk stadje met mooi zicht op een waterval die dwars door het oude centrum loopt en daar drie molenraderen aandrijft.

er worden drie raderen aangedreven

er worden drie raderen aangedreven

zonnewijzer geeft 3 tijden aan: de ‘ware tijd’; wintertijd en zomertijd

Er zijn drie musea in Saarburg. De eerste (het A-museum) heeft als (vind ik) mooiste stuk een ‘Linotype’. Een poosje geleden vertelde een golfmaat van me (die in zijn jonge jaren nog met zo’n machine had gewerkt) er iets over en ik vond dat toen al indrukwekkend. Maar nu ik er eentje in het echt heb gezien vind ik het helemaal fascinerend. Kijk dit filmpje maar eens (of zoek op Youtube; er is van alles…).

Rechts typen; links komen de (in lood) gezette regels uit de machine

een in lood gezette regel

Na het museum lopen we een stukje door de stad naar het dalstation van de stoeltjeslift. Die brengt ons een eind omhoog en we lopen dan over ‘de panoramaweg’ weer naar beneden; deels door de wijngaarden.

Saaburger sesselbahn

zicht op Saarburg

afdalen door de wijngaarden

‘Rausch’ is een soort helling. Hier groeit de Riesling van Saarburg

de burcht

Na de wandeling gaan we eerst naar het molenmuseum (daar is niets aan) en dan naar de klokkengieterij.
Dat is erg indrukwekkend en intgeressant. Probleem is echter dat ze een heel mooie film draaien die alles heel goed uitlegt. Alleen: die film duurt minstens anderhalf uur. We krijgen het niet af en kijken daarom eigenlijk iets te weinig naar de tentoongestelde spullen. Thuis nog maar eens beter op youtube kijken…

machine om leem te mengen/malen

bronzen klokken

Klepels. Die schijnen regelmatig te moeten worden vervangen (omdat ze van zachter materiaal zijn dan de klok)

zo wordt een klok gegoten

de verschillende fasen van het maklen van de vorm

Als de klokkengieterij dicht gaat, rijden wij terug naar Trier.
Daar aangekomen regent het weer flink (overdag hebben we prachtig weer gehad). Het is dus geen weer voor gezellig buiten eten op een terrasje. We nemen een ‘fish and chips’ en gaan weer naar het hotel.