Er is niet bijzonder veel te doen in het dorpje waar we zitten.
We lopen naar het kasteel. Daar mag je alleen in met een rondleiding met een gids.
We kunnen kiezen uit Tsjechisch of Pools (we zitten hier een paar kilometer van de grens).
Omdat we geen woord Tsjechisch verstaan, proberen we Pools. Dat blijken we ook niet te verstaan.
Voordeel is wel dat je alles goed bekijkt.
Na de rondleiding gaan we terug naar het hotel. Onderweg kopen we bij de LIDL lekkere broodjes en eten op ons mooie balkon.
Geloof het of niet, maar we hebben ook nog even gezwommen.
Het hotel heeft een eigen ‘wellness-centrum’ wat je via een tunneltje onder de weg door moet bereiken.
Er zijn helaas geen foto’s van ‘uw verslaggever te water’.

Morgen verlaten we Tsjechië en gaan via Polen(?) weer Duitsland in.
Het plan is om op ziekenbezoek te gaan bij een vriend van ons in de buurt van Hannover en daarvandaan dan naar ons hotel in Hameln. Rattten vangen…

Vandaag verlaten we Praag en rijden naar een verlaten streek in het noorden van Tsjechie.
Hoogtepunt van de dag is zonder meer het bezoek aan een oude glasfabriek. Zie het filmpje.
Vroeg in de middag komen we bij ons hotel aan.
Dat ligt wat vreemd in een woonwijk van een dorpje, maar het kon kwalitatief wel eens een goed hotel zijn.
In ieder geval een prachtige kamer met een mooi uitzicht.
Morgen maar eens zien of er in de buurt wat te beleven is. Er is een kasteel. Met een toren. Wat wil een mens nog meer?

Vandaag de Burcht.
Via de metro teleporteren we ons naar het centrum en daar nemen we een (mudvol) trammetje omhoog naar de burcht.
De conditie van uw verslaggever belet de stevige klim.
We bezoeken een aantal gebouwen in ‘de burcht’, doen daar ‘toeristische dingen’, en laten ons weer een eindje naar beneden brengen.
We lopen over de ‘Karelsbrug’ weer het centrum in en kijken daar nog wat rond.
Onder andere proberen we te snappen wat je nu eigenlijk precies moet zien bij die astronomische klok; maar het ontgaat ons weer.
Dan maar bier.
De geliefde ‘heeft iets’ met logistiek en openbaar vervoer, dus we gaan kijken bij het metrostation met de langste roltrap en daarna gaan we naar het supergrote ‘centraal station’ van Praag.
Iets na 5 uur zijn we weer terug bij het hotel.
Ik herinner me de wijze woorden van de jongen die ons woensdagavond hielp met de koffers. Hij vroeg hoe lang we bleven en toen hij hoorde 3 nachten (2 dagen) zei hij: “dat is helemaal lang zat”.
Ik ben blij dat ik Praag gezien heb, maar denk niet dat ik er nog eens terug kom…

Een drukke dag!
Vandaag stond ‘de oude stad’ op de planning.
Ons hotel staat een eindje buiten de stad; maar vlak bij een metrostation. En met die metro sta je binnen een kwartier in hartje centrum.
We beginnen op het stadsplein bij de astronomische klok. Die klok zit tegen een toren, en die kun je op. Dus… Maar Godlof: er is een lift.
Wat is techniek toch mooi!
Na wat rondgekeken te hebben, gaan we de Joodse Wijk in en zien daar allerlei indrukwekkende dingen. Ik moet trouwens wel zeggen dat ik het toch wat
prettiger vindt om achter een (SRC-) gids (met zo’n parapluutje) te lopen, die me via een ‘oortje’ allemaal dingen toefluistert met verklaringen en dingen die ik echt niet mag missen. Zo op eigen houtje mis je toch veel (en zoek je je wezenloos).
We proberen nog een museum, maar als we dat eindelijk gevonden hebben, blijkt het dicht. Google wist het niet…
We zijn heel blij met de metro (en bussen) van Praag en hebben het idee dat we een aardige indruk hebben gekregen.
Bijgaand wat meer foto’s dan ik normaal bij een post doe…
Morgen naar de burcht.

vandaag bekijken we Ceské Budejovice.
Vroeger heette dat stadje ‘Budweis’ en die naam kennen we van het bier. Ingewikkeld verhaal, want dat ‘Amerikaanse Heineken’ is ander bier dan hier gebrouwen wordt.
Er is veel ruzie over de naam.
Voordat we naar de brouwerij gaan, lopen we eerst naar het centrum. Daar staat een toren en een van mijn masochistische trekjes vindt dat onweerstaanbaar.
In dit geval is het voordeel dat je vanaf een beetje hoogte al snel ziet dat je gauw klaar bent met dit stadje.
Na een kleine lunch vertrekken we naar de brouwerij voor de geboekte rondleiding.
Hoe komt een mens daar? Het is wat vervelend ver lopen (door een saaie omgeving) en met de auto naar een brouwerij is ook zo wat.
Maar: de geliefde heeft een trolleybus gevonden!
De rondleiding is leuker dan gedacht. Vooral omdat we ook de hele ‘vul-lijn’ te zien krigen.
Weer met de trolley terug naar het hotel en daar gaan we een restaurant uitzoeken. Het zou wel eens leuk zijn om weer eens een keer farsoenijk te eten…
Morgen naar Praag!

We vertrekken vanuit de bossen van Srni.
Na weer in de wat meer bewoonde wereld aangekomen te zijn, vinden we zowaar een laadpaal en laten de auto ook ontbijten.
Onze eerste stop is bij een ‘museum-dorpje’. Je krijgt daar een indruk hoe dorpjes er ‘vroeguh’ uitzagen.
Boerderijen rondom een soort grasveld. Volgens mij heet dat in Nederland een Brink.
Het regent en het is doodstil. We kijken een kwartiertje rond en rijden naar het kasteelstadje Český Krumlov.
Daar is het niet stil. Megaveel toeristen.
Het is een leuk stadje we kijken er een paar uur rond.
Dan naar de hoofdstad van Bohemen: Ceské Budejovice. Daar arriveren we rond 6 uur.
We eten vanavond in het hotel en gaan morgen het stadje bekijken.
Dat eten in het hotel was redelijk dramatisch slecht.
Voor het eten hoef je trouwens sowieso niet naar Tsjcechië….

Vandaag rustdag.
Hoewel: er wordt gewandeld.
Uw verslaggever gaat hijgend als een oud postpaard, hoestend en proestend, de (‘geaccidenteerde’) wouden van Tsjechië in.
Vlakbij het hotel is een soort ‘educatiecentrum’ over wolven ingericht. Compleet met een klein reservaat, waar je ze vanaf en loopbrug kunt bekijken.
Eigenlijk is het best leuk.
Maar daarna dus stevig aan de wandel.
Terwijl we moed waren verzamelen voor de laatste klim terug omhoog, verscheen daar opeens een bus. Blij mee. Eerder aan het bier.

Volgens alle planningen is vandaag de (reistechnisch) zwaarste dag van de vakantie.
– Een lange afstand. Er moet een paar keer ‘geladen’ worden. En waar is slim? We zijn er nog niet zo handig in
– Je kunt op verschillende momenten de overstap van Duitsland naar Tsjechië maken. Maar hoe dan ook: je moet een keer de diepe binnenlanden in

Een meevaller is dat ik me vanmorgen bij het opstaan een stuk beter voelde dan gisteren. Nog wel hoesten en snot, maar de koorts lijkt weg.

We vertrokken om 10 uur uit Braunlage en kwamen uiteindelijk om iets na zevenen in het hotel in Srni. Dat moet vlugger kunnen. Maar waar we nu precies (te) veel hebben laten liggen weet ik eigenlijk niet.
‘Elektrisch rijden’ kost (door het opladen) wel meer tijd. Maar met benzine moet je eigenlijk ook af en toe pauzeren.

Het laatste stuk van de reis was bijzonder. Minstens 50 kilometer door een soort bosweg gereden, waar ik geen mens tegenkwam.
Ik denk dat een stagiaire bij Google Maps de opdracht had gekregen om koste wat kost een route te vinden die 500 meter korter was dan de normale route.
Wel een prachtig land dat Tsjechië. Vreemd dat er bijna niemand woont…
Uiteindelijk kwam ik uit het bos en stond daar opeens een gigantisch groot hotel (zonder laadpaal).
Morgen uitrusten en heel misschien een klein eindje wandelen.

[gallery

Geen grote plannen vandaag.
Met de auto in 3 kwartier naar het stadje Quedlinburg.
Dat stadje heeft de afgelopen eeuwen geen grote rampen meegemaakt en in de oude binnenstad staan meer dan 1300
huizen van soms meer dan 500 jaar oud.
We lopen wat rond en bezoeken een museum over die vakwerkhuizen.

Terug bij het hotel wat ontspannen ter voorbereiding op een partij midgetgolf.
We logeren in een (in onze ogen) overdreven groot hotel.
Gisteren was daar ook weinig te beleven, maar einde middag stroomt het (zo voor de Pinkster) aardig vol.
We eten ‘voor de grote stroom uit’ en gaan op onze kamer diep nadenken over de ‘laadstrategie’ voor de tocht naar de laadpaal-arme binnenlanden van Tsjechië.
De conditie van uw verslaggever schommelt tussen de 6+ en de 6-.
‘Voldoende’ dus; om het positief te houden.

We zijn op weg! (voor een 14-daagse vakantie met onze nieuwe auto naar Tsjechië).
Het was een valse start. Woensdag (de geplande startdag) lag uw verslaggever ziek te bed. Hoesten, snotneus, koorts, you name it.
Vandaag (donderdag) toch maar gestart.
Als ik ‘nog zou werken’ zou ik nog een dagje (en misschien wel het hele weekend) thuis zijn gebleven om nog een beetje uit te zieken, maar toch maar vertrokken,
“de auto rijdt (bijna) vanzelf”, zullen we maar denken.

Dus iets later dan ‘ideaal’ vertrokken naar het verre Braunlage (in ‘de Harz’ in Duitsland).
Daar hebben we maar 1 volle dag {in plaats van de geplande twee) om moed te verzamelen voor onze expeditie ‘laadpalen zoeken in Tsjechië’.

Zeer vermoeid ga ik zo te bed; dus een paar simpele fotootjes moeten het verhaal maar vertellen.