19 Februari: (online) wijnproeverij Oranje Leeuw

De personeelsvereniging van ING had een wijnproeverij georganiseerd. Vanwege de Corona-toestanden ‘online’.
Je kreeg van te voren 8 flesjes wijn opgestuurd (50 ml; dwz een half glas, per flesje).
‘s Avonds een Zoom-sessie gestart en geluisterd naar het verhaal van de vinoloog.
En proeven dus.
Ik vond het heerlijke wijnen. Maar dat mocht ook wel: de fles-prijs liep uiteen van € 17,50 tot € 55,-
Ook wel leuk om een paar oud-collega’s (met name bekend van het golfen) weer even te zien (en ‘hoi’ tegen te zeggen via de chat).

Ik vond het een succes.

12 Februari: ijsbellen blazen

In een email van het IVN kreeg ik een tip om ‘ijsbellen’ te gaan blazen. Er zat een receptje bij voor het zeepsop. Vooral zat er wat suiker doorheen. Het kostte nog wat moeite om ergens zo’n bellenblaas te lenen en toen ‘s avonds eens geprobeerd. ‘s Avonds; omdat de luchttemperatuur zo laag mogelijk moest zijn.

Het was eerlijk gezedg geen echt groot succes. het ‘blazen’ lukte niet erg, maar de bellen (als ze kwamen) bleven wel aardig goed liggen.
De volgende ochtend ‘vroeg’ nog eens geprobeerd, maar hetzelfde resultaat.
Toch nog wel een paar redelijke foto’s gemaakt.
Een volgende keer nog maar eens proberen, met wat verschillende zeepsop-receptjes.

update Google Maps API

2021 begon met een hele vieze klus.
Nog net in het oude jaar (op 30 december) vroeg een oud-collega me iets over Schotland en ik wilde hem een linkje sturen naar een dagboek-pagina (op mijn website) van de vakantie die we daar gemaakt hebben.
Tot mijn afgrijzen zag ik op die pagina een foutmelding.

Al mijn vakantie-websites van vóór 2014 hadden dit probleem. De dagboektekst doet het prima; maar mijn dagboeken maken veel gebruik van interactieve kaartjes. Daarbij gebruik ik dan een ‘API’ (Application Program Interface) van Google Maps. Zeg maar ‘opdrachten aan Google Maps’ om het kaartje te tekenen met daarop allerlei plaatsaanduidingen en gelopen wandelingen en dergelijke.
Een klein beetje uitzoekwerk bracht het volgende aan het licht:

Eerlijk gezegd verbaasde het me niet heel erg. Ergens in 2015 kwam ik erachter dat ik nodig moest overstappen op een nieuwe versie van de Google Maps API. Dat ben ik toen ook (vanaf eind 2014 dus) gaan doen. Maar om nou al die oudere websites om te gaan bouwen…. Daar had ik geen zin in. En Google kan dan wel zeggen dat ze er over 6 jaar mee gaan stoppen… Maar dat zal toch wel meevallen…. Nee hoor. Precies wat ze zeggen. Vanaf november 2020 een ‘darkened watermerk’ met een waarschuwing…
Er zit niks anders op.
Ik moet ofwel afscheid nemen van de kaarjes (in de oude dagboeken), ofwel de zaak converteren.

Het ging om ongeveer 250 pagina’s die ik (met de hand) moest aanpassen.
De ene pagina wat meer werk dan de andere; maar ik was er toch wel tussen de 5 en 15 minuten per pagina mee bezig. Dan kom je al gauw op (netto) 40 uur.
Het was zacht gezegd geen fijn werk. Je maakt ook heel gauw een foutje (een kommaatje, een aanhalingstekentje, noem maar op).
En het is ook niet erg creatief.

Maar: na 14 dagen elke dag een paar uur prutsen is het nu klaar. Alle pagina’s doen het weer.
Ik heb nu van elk kaartje ook maar een statisch screenshot gemaakt. Want als Google nog eens zoiets in het hoofd haalt ga ik deze ellende niet nog eens in….

21 december: Cyberpunk 2077 via Stadia…

Ingewikkeld verhaal.
Mijn zoon Koen gaf me een tip. Google wil haar game-platform ‘Stadia’ promoten. Ze bieden aan het spel ‘Cyberpunk 2077’ + een Stadia-Gamecontroller + een Chromecast Ultra; samen voor 60 euro.
Ik was wel toe aan een nieuwe Chromecast (daar alleen al betaal je maar zo 8o euro voor) en was eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar de techniek achter dat Stadia.
Dus ingetekend.
En vandaag kwam het pretpakket binnen. Mooi spul hoor…

Nu nog moed verzamelen om dat spel eens te proberen.
Het schijnt te stikken van de fouten en er is wel meer op aan te merken, maar ‘technisch’ is het volgens mij toch wel een grote stap ‘vooruit’ …

December: ‘Litophane’ kerstkaart

Dit jaar een ‘kerstkaart’ gemaakt op de 3D-printer.
Eerder dit jaar was ik al eens aangelopen tegen een programmaatje wat van een foto een ‘Litophane’ maakt.:
Wat is een lithophane?
Ziehier een definitie:

Lithophanes werden vroeger in porselein gemaakt.
Een lithophane (uitgesproken als ‘lietoofeen’) is een geëtst of geboetseerde weergave in een dun laagje semi-transparant porselein.
Door het porselein aan de achterzijde te belichten met een lichtbron wordt de weergave zichtbaar in grijstonen.
Dit is dus eigenlijk letterlijk tekenen met licht (fotografie: foto = licht, grafie = schrijven).
Een lithophane is een drie dimensionale weergave van een standaard foto, die afhankelijk van de gebruikte lichtbron, of lichtkleur verschillende gedaantes kan aannemen.

Met behulp van dat slimme programmaatje (gratis op een Internet-website) is het dus geen kunst om een foto om te zetten naar een ‘STL’ voor een 3D-printer.
Het maken van een standaard (waar je een waxine-lichtje in kunt zetten) was eigen creativiteit. En het moet natuurlijk ook nog in een envelop passen.

Over het algemeen kreeg ik wel leuke reacties. Maar sommigen vinden ‘zo’n ding van plastic’ natuurlijk niks.

7 december: mijn eerste Kerstdorp!

Vorig jaar had ik een (1) zo’n kersthuisje gekocht; met het plan om er elk jaar eentje bij te kopen. Van de week naar de intratuin in Duiven getogen. Het is daar niet echt Corona-proof; maar je moet toch wat. Heel leuk om daar te zijn. Vooral ook om te zien hoe allerlei mensen (vaak jonge echtparen) in hevig overleg zijn hoe ze hun kerstdorp zullen inrichten/uitbreiden.
Eén huisje uitgezocht, maar dan zou ik er twee hebben. Dat is een raar aantal. Dus ben ik met twee huisjes vertrokken.
Maar wat nu?
Na overleg met mijn zusje (die heeft al jaren een groot kerstdorp met tientallen huisjes) weer terug gegaan naar de intratuin voor boompjes, verlichting en noem maar op.

Zodra Sinterklaas het land uit was heb ik mijn eerste kerstdorp gemaakt.
Ik ben er best trots op.
Volgend jaar weer wat uitbreiden; maar het plan is wel om het redelijk klein te houden.
We zullen zien…