het eindresultaat

Dit jaar een ‘kerstkaart’ gemaakt op de 3D-printer.
Eerder dit jaar was ik al eens aangelopen tegen een programmaatje wat van een foto een ‘Litophane’ maakt.:
Wat is een lithophane?
Ziehier een definitie:

Lithophanes werden vroeger in porselein gemaakt.
Een lithophane (uitgesproken als ‘lietoofeen’) is een geëtst of geboetseerde weergave in een dun laagje semi-transparant porselein.
Door het porselein aan de achterzijde te belichten met een lichtbron wordt de weergave zichtbaar in grijstonen.
Dit is dus eigenlijk letterlijk tekenen met licht (fotografie: foto = licht, grafie = schrijven).
Een lithophane is een drie dimensionale weergave van een standaard foto, die afhankelijk van de gebruikte lichtbron, of lichtkleur verschillende gedaantes kan aannemen.

Met behulp van dat slimme programmaatje (gratis op een Internet-website) is het dus geen kunst om een foto om te zetten naar een ‘STL’ voor een 3D-printer.
Het maken van een standaard (waar je een waxine-lichtje in kunt zetten) was eigen creativiteit. En het moet natuurlijk ook nog in een envelop passen.

Over het algemeen kreeg ik wel leuke reacties. Maar sommigen vinden ‘zo’n ding van plastic’ natuurlijk niks.

de basis voor de (‘plastic’) kerstkaart van 2020

een slim progje zet de foto om naar (een STL van een) ‘litophane’

middels ‘Cura’ omnzetten naar stuuropdrachten voor de printer

tekenen (in Sketchup) van de standaard was nog even een nauwkeurig werkje….

Cura van de standaard

het printen van de totale kaart kost ruim 3 uur.

je kunt hem ook voor een raam zetten natuurlijk….

waxinelichtje erachter

een QR-code geeft geïnteressserden meer informatie…

De personeelsvereniging van mijn oude werkgever organiseerde een Whisky-proeverij.
In deze tijd?
ja. Online.
Die lol wou ik hebben.
En het was lol.
Volgende week port!

Oranje Leeuw orgainseerde een *onlien* whisky-proeverij…

ik had aan halve buisjes wel even genoeg

ook port. Volgende week.

mijn eerste echte kerstdorp

Vorig jaar had ik een (1) zo’n kersthuisje gekocht; met het plan om er elk jaar eentje bij te kopen. Van de week naar de intratuin in Duiven getogen. Het is daar niet echt Corona-proof; maar je moet toch wat. Heel leuk om daar te zijn. Vooral ook om te zien hoe allerlei mensen (vaak jonge echtparen) in hevig overleg zijn hoe ze hun kerstdorp zullen inrichten/uitbreiden.
Eén huisje uitgezocht, maar dan zou ik er twee hebben. Dat is een raar aantal. Dus ben ik met twee huisjes vertrokken.
Maar wat nu?
Na overleg met mijn zusje (die heeft al jaren een groot kerstdorp met tientallen huisjes) weer terug gegaan naar de intratuin voor boompjes, verlichting en noem maar op.

Zodra Sinterklaas het land uit was heb ik mijn eerste kerstdorp gemaakt.
Ik ben er best trots op.
Volgend jaar weer wat uitbreiden; maar het plan is wel om het redelijk klein te houden.
We zullen zien…

Kerstdorp Intratiuin Duiven

ze hebben er genoeg….

aanwinst 2020

aanwinst 2019

aanwinst 2020

aanwinst 2020

Het is alweer veel te lang geleden dat ik wat geschilderd heb. Maar het blijft nog steeds een beetje ‘jeuken’ als ik wat zie of lees over Bob Ross. Want die filmpjes schilderde ik dan na.
Heel veel mensen kennen Bob van zijn TV-series. En Museum More had nu een tentoonstelling met een aantal van zijn schilderijen. Dat is geloof ik niet zo vaak.

Wij naar Gorssel (want daar is dat museum) en de zaak eens bekeken.
Er staan (op schildersezels) een stuk of 40 schilderijen.
En ik vond ze mooier dan ik had verwacht. Verfijnder en meer gedetailleerd. Heel leuk om te zien.

Het filmpje onderaan laat eigenlijk de hele tentoonstelling zien. Hoef je niet eens meer naar Gorssel…

Nu nog moed verzamelen om weer eens te beginnen…

museum MORE heeft een tentoonstelling van Bob Ross

er staan een stuk of 40 schilderijen

Hij schilderde er altijd drie. Eentje van te voren; een tijdens de opname en de derde achteraf (voor het boek)

inspiratie opdoen

bergen

watervallen…

Ga ik misschien ook eens proberen…

dat schilderij links heb ik ook gemaakt!

let even op de ‘handtekening’ links onderin…

Mijn buurman is aannemer en hij heeft op het kazerneterrein een aantal grote (en mooie!) appartementengebouwen neergezet.
Het leek hem leuk om een maquette daarvan op zijn kantoor te hebben.
Het gaat om het project ‘de Verbinding (twee identieke gebouwen) en het project ‘Parkwachter’ (twee gebouwen die elkaars spiegelbeeld zijn).

Ik heb me er eens aan gewaagd.
De architect leverde een ‘Sketchup’ van de gebouwen; maar die kon ik niet gebruiken voor de 3D-print. Er zaten teveel onvolkomenheden in (en ook veel te veel details voor dit doel).
Ik heb de gebouwen opnieuw getekend (in Sketchup) en daar was ik meer dan 20 uur mee druk.
Het daadwerkelijk printen was ook geen sinecure. Mijn printer is totaal 200 uur bezig geweest en er is ongeveer een kilo plastic in het geheel gaan zitten.
Eigenlijk is dit teveel voor mijn printer.
Ik heb ook nog even gekeken wat printen bij een professioneel bedrijf zou kosten, maar dan ben je wel zo’n 1.000 euro kwijt (alleen aan het printen). Ben eigenlijk wel nieuwsgierig hoe mooi dat dan zou worden, maar beetje duur om een keer te proberen.

Onderstaand een paar foto’s.
De buurman gaat (zelf) een ‘landschapje’ maken en als dat klaar is, komt een foto ervan hier nog onder.

een ‘overzicht-sketchup’ van beide projecten. Links ‘de Verbinding’; rechts ‘de Parkwachter’

een ‘overzicht-sketchup’ van beide projecten. Links ‘de Parkwachter’; rechts ‘de Verbinding’

een gebouw van ‘de Verbinding’, zoals ik het getekend heb. Kleuren om de verdiepingen beter te kunnen onderscheiden

de gebouwen (en parkeergarage) van ‘de Verbinding’, zoals ik het getekend heb.

een gebouw van ‘de Parkwachter’, zoals ik het getekend heb.

mijn tekeningen van ‘de Parkwachter’

een gebouw van ‘de Verbinding’ in het programma Cura (wat de codes voor de printer aanmaakt)

een gebouw van ‘de Parkwachter’ in het programma Cura (wat de codes voor de printer aanmaakt)

Onderweg. 1 gebouw (van de verbinding) kost ongeveer 40 uur om te printen

‘support’ wegbreken is nog een heel klusje

closeup van ‘de Verbinding’

closeup van ‘de Verbinding’

de twee gebouwen van ‘de Verbinding’; met parkeergarage

de twee gebouwen van ‘de Verbinding’; met parkeergarage

de twee gebouwen van ‘de Verbinding’; met parkeergarage

de twee gebouwen van ‘de Verbinding’; met parkeergarage

de twee gebouwen van ‘de Parkwachter’; met daartussen een stukje van de parkeergarage

de twee gebouwen van ‘de Parkwachter’; met daartussen een stukje van de parkeergarage

de twee gebouwen van ‘de Parkwachter’; met daartussen een stukje van de parkeergarage

‘artist impression’

‘artist impression’

gebouwen zijn al bewoond

Peter bij ‘de Verbinding’

Peter bij ‘de Parkwachter’

leren vliegen met de Cessna

Jaren geleden (denk aan eind vorige eeuw) heb ik wel eens wat gedaan met Microsoft Flight Simulator. Dat ‘spel’ was voor veel mensen de enige reden om een computer te kopen. Ik heb het toen een paar weken gespeeld en kon goed opstijgen en matig landen.
Zoals voor mij zo vaak geldt, was het maar een tijdelijk gebeuren.

Een paar weken geleden las ik in een computerblaadje dat er een nieuwe versie van het spel uit was. Dat was heel bijzonder, want de laatste versie was van 2006. Niemand had verwacht dat Microsoft na 14 (!) jaar nog een keer wat nieuws zou uitbrengen.
Maar wel dus. En grappig is dat je nu ‘de hele wereld onder je hebt’ en je kunt vliegen waar je wilt (maar je moet er wel heen vliegen; dus als er geen vliegveld in de buurt is, ben je even onderweg). Ze maken gebruik van de satelliet-opnames van de hele wereld. Jammer genoeg niet Google-maps, maar hun eigen Bing. De satelliet-opnames zijn alleen ‘van bovenaf’; dus van gebouwen hebben ze wel de oppervlakte; maar de vorm (die ze genereren) moeten ze gokken. Dat ziet er vaak dus maar raar uit. Maar hoogtepunten (zoals beroemde gebouwen) zijn wel ingetkend.
Zie hier voor een mooie test (kijk dan vooral het filmpje).

In de krochten van het Internet vond ik een speelbare versie. Helaas gaat het spel de krachten van mijn PC (met name de grafische kaart) iets te boven. Het kan dus mooier dan wat ik zie. Maar het is toch erg leuk om te doen…
Om de zaak iets handiger te bedienen dan met muis/toetsenbord heb ik toch maar een paar tientjes geïnvesteerd in een ‘joy-stick’.
Een paar leuke avonden gehad. Zie de foto’s.

Boven park Reehorst. Als je goed zoekt kun je ons huis zien. Iets links (en dan iest hoger) van het exacte midden van deze foto

Boven golfbaan Welderen

landen op de fairway van hole 18

op de green van hole 18. Het clubhuis is niet helemaal natuurgetrouw

boven Sieverdink

boven Meekert

Al een paar jaar stond op de ‘to-do list’ om de boerderij ‘Meekert’ in Winterswijk te ‘vereeuwigen’ in een 3D-print.
Als cadeau voor mijn vrienden Leendert en Liesbeth; maar toch ook wel als een hopelijk leuk hobby-project.

Bouwtekeningen zijn er eigenlijk niet, dus Leendert en ik zijn een hele dag aan het meten geslagen. En ongeveer 100 foto’s gemaakt. Het tekenen (in Sketchup) was ongeveer 10 uur werk.
Na overleg met Leendert besloten om toch ook de ‘gebinten’ te ‘tekenen’. Eigenlijk zou je die op de 3D-print niet zien; omdat ze bijna vlak in de muur liggen en alleen maar van een andere kleur/materiaal zijn. Maar met een beetje smokkelen heb ik ze 2 centimeter (werd in de print 0,2 mm) verdiept getekend. Dat ga je *net* zien, met de resolutie die mijn printer haalt.
Het wordt er wel mooier van.
Ook nog geprobeerd het dak wat te profileren door pannen te tekenen. Maar dat gaat de krachten van mijn printer te boven (blijkt bij een proef-print). Al doende leert men, zullen we maar zeggen.

Daarna de print gestart. Die zou er ongeveer 38 uur over doen. Maar halverwege zag ik de bui al hangen. Storingen in de toevoer van het plastic. De laatste tijd heb ik steeds vaker deze ‘extruder-problemen’.
Na wegbreken van de ‘support’ werd duidelijk dat het resultaat vreselijk was.

De knoop maar doorgehakt en een nieuwe ‘extruder’ en een nieuw ‘hotend’ besteld. Paar uurtjes klooien en de printer is er weer helemaal klaar voor.
Vrijdagavond de print van Meekert weer gestart en het lijkt allemaal een stuk beter te gaan.
Zondagmorgen is het klaar en…. prachtig geworden. Geen storingen en alles is ook veel gladder dan met de oude hardware. Zelfs de geveltekens zijn geprint; en die zijn echt klein…

Ik ben er zeer tevreden over.
Bij de foto’s hieronder staat steeds wat commentaar.

Voorkant

Achterkant

Meten is weten

ook details

een boekje vol…

in de hoop om (in de print) het dakvlak wat te profileren, de pannen getekend

Het printen van de pannen (in deze resolutie) gaat de krachten van mijn printer ver te boven. 6 uur tekenwerk voor ‘niets’… Maar: “sometimes you win; sometimes you learn”

Voorkant. Nog geen gebinten getekend.

Linker zijkant

Achterkant

Rechterzijkant

Gebinten ‘verdiept’ en ingekleurd

Voor de lol ingekleurd. Dat gaat de print niet laten zien. Maar helemaal wit heeft ook wel wat.

Voor de lol ingekleurd. Dat gaat de print niet laten zien. Maar helemaal wit heeft ook wel wat.

ik print in de maximale resolutie (van mijn printer) en dat gaat ongeveer 38 uur duren. Kost een half pondje plastic (met deze opvulling van 20%)

Hier zie je mooi de ‘support’ (het steigerwerk) wat automatisch wordt gemaakt.Je ziet de ondersteuning voor de overkapping bij de achterdeur en de ondersteuning onder de dakgoot. Later moet dit weggebroken worden.

eerste print van ‘Meekert’. Dak ziet er niet best uit….

de toevoer van het plastic heeft gehaperd

nieuwe extruder en ‘hot-end’. Monteren is ongeveer twee uur werk

nieuw hotend

Nieuwe extruder

dit ziet er een stuk beter uit

Voor en rechts

Voorkant

Gevelteken

Achterkant

Voor mijn verjaardag had ik van Annemarieke een flesje (zelfgemaakte) limoncello gekregen. Heerlijk!. “Hoe maak je dat toch?”
Vandaag was het zover. Ik krijg les.
Het is niet moeilijk. Maar nu een paar weken wachten. Dat is wel moeilijk.

Over een paar weken moet er een suikerstroop bij.

je kunt het dus ook wel drinken…

dat is (hier) nog best duur. In Italie koop je het voor 15 euro de liter; gewoon bij de LIDL

zo weinig mogelijk van het witte meeschillen

de schillen moeten een week of drie ‘trekken’

paar keer per week even omschudden

dit was uit een eerder gemaakt flesje

Er ‘moest’ weer een vrij-reizen-dagje op. Met Phia naar den Bosch. Onder andere om naar kussens voor onze nieuwe bank te gaan kijken. Phia wist een mooie winkel. Die konden we niet vinden. Bleek achteraf in Dordrecht te zijn. Mooi doel voor de volgende keer.

deze winkel/koffiebar is vlak bij het station. Er is constant een lange rij van mensen die daar de ‘Bossche Bollen’ willen kopen

wordt rechtsreeks omgezet in buikspieren

in de Sint Jan

https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Climacus_(heilige)

Dit jaar geen massale herdenkingen van Market Garden; en dus ook niet de traditionele parachutisten-dropping.

we gingen even naar de hei; ‘alleen maar’ om te kijken hoe mooi die bloeit

Omdat over twee weken ‘het springen’ niet doorgaat, had de gemeente een presentatie met grote foto’s gemaakt.

Een hele rij van die foto’s. Vanaf de schaapskooi, langs het ‘landmark’ tot aan de picknickplaats. Best mooi.

tot onze verbazing opeens een vliegtuig waaruit een paar kleine droppingen werden gedaan

toch een beetje airborne…